Wat er allemaal niet boven komt drijven wanneer je een gezamenlijk verleden hebt maar elkaar niet zo vaak spreekt! Sanny staat er alleen voor, maar wordt natuurlijk geadviseerd door haar kinderen.
‘Wat doe jij met al de dia’s die we tijdens de vele vakanties verzameld hebben?’ Nou, niks meer. Het bleek dat we allebei de leukste al hadden afgedrukt die weer in de verschillende fotoalbums geplakt waren. Ik had voor de jongens een album aangelegd toen ze trouwden of zich gevestigd hadden. Ik had mijn ziel en zaligheid er in gelegd en dat werd gewaardeerd.
Na het overlijden van Mark hadden Rick en ik alle filmpjes en dia’s die we hadden afgedraaid en bekeken. Het had ons goed gedaan.
Maar nu? Sanny had met haar kinderen overlegd. Die hebben totaal geen belangstelling voor die ouwe meuk van hun ouders. Inderdaad, zij hadden de leukste foto’s toch al en bouwen nu hun eigen voorraad op.
Maar als je echt gaat opruimen als je kleiner gaat wonen bv.? Wim begon te googelen. ‘Het kan allemaal zo bij het restafval’. Wim heeft daar geen enkele moeite mee.
Duidelijk, maar gaan we dat nu al doen? Ik moet ineens denken aan de uitdrukking van Oom Paul die op zolder een heerlijkheid aan dekens en kussens bewaarde, nog uit hun beddenzaak: Het eet geen brood.
Weet je wat? We plakken er alvast een briefje op voor de kinderen: Restafval. Scheelt hun in elk geval speurwerk.
Foto: Je ziet het, van de aardigste dia’s zijn al afdrukken gemaakt Hier zie je pa bij de boer uit Birkheim tijdens ons eerste verblijf in Badenhard. Want natuurlijk kwamen ze ons opzoeken zoals ze vaker deden.