Er wordt meteen maar vaart achter gezet met de mogelijke behandelingen van Wim. Vrijdagmorgen zijn we al om kwart voor 9 bij de hematoloog in het Scheper ziekenhuis en zullen voorgelicht worden over wat de komende tijd ons zal brengen. Het ergste op dit moment vindt Wim dat hij niet kan lopen en dat zit er nu voorlopig ook niet in. Eerst moet de kanker aangepakt en daarna kan pas nagedacht worden over hoe ze hem weer aan het lopen kunnen krijgen.
De vele berichtjes en telefoontjes doen ons beiden goed. Geweldig dat er zoveel van jullie met ons meeleven, ieder op zijn eigen manier.
Al zijn we zo aan huis gebonden, we vervelen ons niet. Het is net zoiets als het campingleven, samen zijn en zorgen dat eten en drinken doorgaat. Alleen de uitjes die je dan maakt zijn er nog niet, maar dat komt vast nog wel wanneer het in- en uitstappen van de auto wat begint te wennen. Och en onze buurtjes komen geregeld even aan. Vanmiddag was buurman Jans er. Pas schrok ik me een ongeluk toen ik ’s avonds iets uit de koelkast in de schuur wilde pakken en een eveneens geschrokken rat naar boven zag klauteren op de sauna. Een hele dikke met een lange staart was op het katten- en kippenvoer af gekomen. Overdag houden de honden het ongedierte wel op afstand maar die zijn nu ’s avonds en ’s nachts binnen. Buurman Jans wist raad. Vanmiddag kwam hij met twee rattenvallen aanzetten. Geesje had nog heerlijke spekdikken gebakken en die bracht hij ook nog voor Wim mee. Na de koffie werden de vallen geplaatst.
‘Jans, geleuf maor niet dat Hetty ze anpakt as d’r ene in zit’, wist Wim heel zeker. Maakt niks uit. Donderdag komt Jans ze persoonlijk controleren.
foto: Jans haalt even een haan bij ons op. Af en toe moet de kippenpopulatie wat uitgedund worden.