En meer van toen…ergens in 2012…Mooie herinneringen! We wisten dat er eens een verhuizing aan zou komen en begonnen al op te ruimen. Een huis met bijgebouw, kapschuur, Fins kota èn ons Wilhelminakeetje bevat veel verborgen plekjes. Het leven lachte ons toe en plannen werden er nog steeds gemaakt.
—En… er werd geproost, bij de koffie met Gerhard en Judith, Mark en Jennifer, en Rick. Intussen werd de film van Israël bekeken die Ben zo mooi in elkaar had gezet. Ze waren allemaal enthousiast over deze film die flitsend en mooi het beeld weergaf van onze reis door Israël.
Het huis is weer vol verse bloemen en we zitten vanavond tevreden voor 1 tegen 100 op de tv.
Morgen zouden we verder gaan met verven. We hadden de smaak te pakken. Bovendien hadden we toch die hele grote bus met latex in de kleur gebroken wit gescoord bij de Gamma en daar kon het hele huis wel mee geverfd worden. Maar we zouden eerst doen wat nu alleen nodig was.
Die vorige avond tijdens ons etentje bij de Lindenhof kwamen onze toekomstplannen aan de orde. Behalve het feit dat we op den (lange) duur wilden verhuizen, moest er stukje bij beetje opgeruimd. Wanneer je zoals wij veel ruimte overal hebt, bewaar je van alles. Mandjes en potjes, gereedschap, kerstspullen die je al jaren niet gebruikt zijn, boeken die je niet van plan bent om opnieuw te lezen…. Ken je dat? Of doen jullie alles gelijk weg? Op de schuurzolder hadden we al een begin gemaakt, maar toen stagneerde de boel weer. Nu zijn de studio en de kasten in de schuur aan de beurt.
En… intussen was ik bezig om een overzichtelijk boek in elkaar te zetten dat weergeeft wat de meeste indruk op mij heeft gemaakt in mijn leven en waardoor ik gevormd ben. Je weet wel: Een Achterhoekse in Drenthe. Veel van wat te lezen is op weblog 2 zal er in verwerkt worden.
Het dagboekje van opa was de aanleiding. Ik vond het zo bijzonder om te lezen wat een eenvoudige boer uit de Achterhoek in 1932 beleefde op zijn reis naar Herman in Iowa. Ik herkende er iets in van onze gevoelens tijdens onze eigen reizen wanneer we voor het eerst in een nieuw land kwamen. Ik las er ooit stukjes uit voor aan de eerste en tweede klassen op het Carmelcollege. Telkens vroegen ze de laatste 5 minuten van een les om nog een stukje voor te lezen.
Tja… en dan gaan je gedachten zomaar verder hun gang.
Zoals jullie weten is dat boek er gekomen in 2017 en daarna volgden er meer in de vorm van Tweets van het Schoolpad èn Brieven uit Barchem. Maar nu? Peter Koers die steeds de vormgeving en druk verzorgde in de drukkerij waar hij werkzaam is, probeert me enthousiast te maken om iets met de vele oude foto’s te doen die ik heb verzameld, met bijschrift natuurlijk. Het is nu bijna 100 jaar geleden dat Opa Eggink zijn eerste fototoestel kocht en daarmee de eerste foto’s van hun dagelijks leven op vastlegde. Er komt op internet natuurlijk ook van alles langs wat oude foto’s betreft, maar in een boek is toch weer anders. Dat kun je vastpakken. Wat denken jullie ervan?