Hetty Site

Pau pau pau…

Dorpsweg 4, nog zoals het vroeger was.

Wat ik nog meer aan herinneringen heb aan die eerste tijd met de familie aan de Dorpsweg 4? Dat zijn meer een soort flitsen en aan iedere flits zit een verhaaltje.
Mijn eerste kennismaking met moeder en de jongens van der Kolk was een avondje boerenbridge aan de Dorpsweg. Er was nog geen tv maar ook nooit verveling. De regels van het spel werden mij wel uitgelegd, maar van mijn spel raakte iedereen in de war. Ik won, meer door geluk dan wijsheid. Maar… ik maakte indruk….
Ook het spel canasta heb ik hier onder de knie gekregen en zouden we later tijdens onze vakanties met Dick en Anda nog vaak spelen. Tijdens de vakanties met Klaas en Sanny werd het klaverjassen en ook onze jongens leerden dat in de kortste tijd spelen. Terwijl onze jongens opgroeiden werden er vaak spelletjes gespeeld. Risk was favoriet. Ik had nog eens geprobeerd om een meer op de natuur gericht spel te kopen, Wildlife, maar daarmee had ik weinig succes. Stratego was ook zo’n geliefd spel. Niks mis mee maar waarom altijd iets met oorlog voeren of land veroveren. Het zat er bij de jongens gewoon in. Lang heb ik de geweertjes weg kunnen houden bij de jongens, maar ze gingen gewoon met een stok als geweer aan de gang in de bosjes… Pau pau pau. Maar ja… ik had het kunnen weten. Mijn eerste uitje met Wim ging naar een oorlogsfilm: De Overval. Broer Ben was al net zo, maar meer van het droge soort. Wanneer Wim op zee zat ging ik wel met Ben, Henry en de vrienden op stap, meestal naar de film in Zwolle. Ik denk dat het de Bridge over de River Quai was waar in het begin al iets vreselijks gebeurde en een vrouw dood ging. Terwijl ik met tranen in de ogen en de handen voor m’n gezicht bijna niet verder durfde te kijken, mompelde Ben alleen maar:’Den hef et alweer gauw verdiend’.