Hetty Site

Rick

Vandaag is het 46 jaar geleden dat deze jongeman werd geboren. Het was 21 september 1967. We woonden toen in Aalten nadat Wim gestopt was met zijn werk als scheepswerktuigkundige en was begonnen als monteur van eiersorteer- en inpakmachines bij Staalkat in Aalten. Nee dat met die eieren is niks geworden. Machines bouwen was geen probleem, maar er moest ook gerepareerd worden. ‘Heb je wel eens een rot ei geroken’, vroeg Wim later nog wel eens. ‘Nou die lagen er onder die kapotte machines en als je er tegen aan stootte, begon alles te bewegen…’. Daarna lonkte Stork in Hengelo en de Kwaliteitsdienst bleek voor hem een beter alternatief.
De plek waar Rick geboren werd hebben we naderhand nog wel eens opgezocht.
Rick… van harte gefeliciteerd en wie weet gaan we nog eens samen wat leuks ondernemen.
Hier op de foto werpt hij nog een laatste blik op het Loch Lomond in Schotland voor hij op Glasgow Airport zijn vliegtuig zou pakken om naar huis te gaan.

Rick

Bij het zwembad in Niederburg.

De ontwikkeling van Rick is een ander verhaal. Toen we eenmaal wisten dat er een beschadiging in zijn rechterhersenhelft zat begon er een tijd van therapieën. In eerste instantie oefenden we met zijn handje om die soepel te maken net als later met zijn linkerbeen en voet. Daarna volgde de fysiotherapie in de kelder van het Gerardus Majellaziekenhuis. Dhr Otter nam Rick onder zijn hoede. Hij leerde er lopen. Toen later bleek dat zijn linkervoet een verkorte achillespees had werden we doorgestuurd naar de orthopeed. Ik vertelde over de fysiotherapie en vroeg hem zo tussen neus en lippen hoe lang we daarmee door zouden moeten gaan voor dit vruchten af zou werpen. Hij sprak de woorden: ’Mevrouw… dit komt nooit meer goed’. Ik weet niet goed meer hoe ik toen thuis ben gekomen. Tja een slecht nieuws boodschap komt altijd hard aan. Het was ons al opgevallen dat Rick niet lang geboeid was als je verhaaltjes voorlas of vertelde. Hij zwierf dan de kamer rond en wij vroegen aan een maatschappelijk medewerkster om een gesprek. Zij kon ons geen nieuws vertellen… nee autistisch was hij niet. We kwamen op ons verzoek nog bij een kinderarts terecht vanwege zijn bijzonder sociaal gedrag . Die liet hem, zonder ons erbij, spelen. Haar mening was: geen bijzonders aan de hand. Toen kwam het moment dat Rick naar de Mytylschool op het Roessingh mocht. Dat gaf ons een tijdje rust. Hij had het zo te zien naar de zin, leerde schoenen strikken met één hand en had iedere week zwemmen. Het bleek een waterrat te zijn die het liefste meer onder dan boven water zwom. Vooral met de onderwijzer die hij in de tweede klas kreeg kon hij bijzonder goed overweg. Dat klikte.