Afgelopen woensdag was het zover. De diploma uitreiking voor het VWO op het Hondsrugcollege. ‘Zullen we de honden maar buiten laten’, stelde Wim voor. ‘Zo’n diploma uitreiking zal toch niet zo lang duren? Om half 10 is het nog niet donker, toch?’ En zo vertrokken we op de fiets, samen met Rick, richting het Hondsrugcollege. Het is wat vreemd om de school binnen te stappen waar Mark met zoveel plezier en inzet 2,5 jaar les heeft gegeven. Om kwart over 7 zat de zaal al bijna vol. Fijn dat Danny ons even aansprak, één van de collega’s en mede assistent trainer van Mark bij Drenthina. Dat geeft meteen al een vertrouwd gevoel. Ook hij was zo blij dat Robin het toch had gered en prees hem voor zijn doorzettingsvermogen. Hij had even het idee dat opa Wim zo geweldig met Robin had getraind voor het herexamen Nederlands, maar wij moesten echt alle eer aan opa Jan Veen geven. Gerhard zat deze week in Amsterdam maar kwam voor deze gelegenheid wel even terug.
Toen begon het evenement. Na de inleiding van rector Gerald Bossenbroek gingen drie dames van start om iets over de 93 kandidaten te vertellen. Zes foto’s werden er telkens getoond en die zes kwamen naar het podium om in het zonnetje gezet te worden. Ze deden dat o.a.iets over hun persoonlijkheid te vertellen, hun toekomstplannen èn door een reisbestemming te kiezen die bij hen paste. Daarna gingen ze naar de zijkant om hun diploma’s te tekenen en kreeg de familie gelegenheid om hier foto’s van te maken.
Robin kreeg Toscane als reisdoel. De werkweek daarheen was hem zo goed bevallen. Hij kreeg een groot compliment dat hij ondanks alles, ook het familiedrama werd niet ontweken, dit resultaat had kunnen behalen.
Peter Louisen, een goede vriend van Mark, was er omdat zijn dochter ook bij de geslaagden hoorde. Hij had na Marks overlijden een mooi stukje op de FB pagina van VV Drenthina geplaatst over Marks voetbal carrière. Goed om hem weer te zien.
Nee, het was geen half 10 toen we thuiskwamen. Om half 12 lagen zowel Storm als Queeny aan het hek trouw ons op te wachten.
