Wij hebben kippen, hele slimme kippen. Tenminste dat denken ze zelf. We hebben er even op moeten wachten maar nu zijn ze flink aan de leg, die jonge kipjes van Rob. De oudere van Anja en natuurlijk onze bazige Jantje zijn aan het afbouwen. Af en toe ligt er nog een groot bruin ei in het hok. We hebben speciaal een paar legnesten vóór in het hokje, maar denk je dat ze die willen gebruiken? Ze gaan liever helemaal achterin hun ei leggen. Daarom hebben wij een speciale grashark naast het hok staan om de buit zo mogelijk heel binnen te kunnen halen. Gisteren hoorde ik een kip heel uitbundig: ‘Tok tok toooak’ roepen. Dat is voor mij het teken dat er een ei gelegd is. Het getok kwam alleen vanaf de zijkant van het huis en het was nog niet de tijd dat de ren openging. Dus dit was een uitbreker. En ja hoor, één van de uitbrekers van Rob liep daar heel tevreden rond en trok al een sprintje richting ren. Afleidingsmanoeuvre natuurlijk. Maar ik liet me niet voor de gek houden en ging op zoek naar dat vers gelegde eitje. Dat kon niet missen. Uiteindelijk vond ik die met nog twee andere eitjes, allemaal van de jonge hennetjes. De warmste die net gelegd was liet ik liggen en de andere twee gingen mee naar binnen.
Zonet ging ik nieuwsgierig kijken of de kipjes er in getrapt zijn. En ja hoor: vier stuks nu. Ik liet weer de warmste liggen.
Kijken of het morgen weer raak is. Soms moet je slimmer zijn dan de kip.
