Jammer… ik heb het niet van mijn vader geërfd… het muzikaal talent, tenminste niet met gebruik van een instrument. De blokfluit ging nog, maar meer omdat het een onderdeel was van mijn opleiding. Ik heb dat ding al jaren niet meer aangeraakt. Het laatste keer was toen Eva als 7- jarige graag blokfluit wilde leren spelen. Nu ligt het ongebruikt. Als ik eens bij nichtje Gerrie in Doornspijk ga kijken neem ik hem mee want zij geeft gitaar- en blokfluitlessen. Vader Hendrik Jan speelde in zijn jonge jaren in de Harmonie op de klarinet en thuis op het orgel. Hij gebruikte het notensysteem Klavarscribo, dat lees je van boven naar beneden van een brede notenbalk. Ik heb horen vertellen dat hij elke zondag orgel speelde op de Boskamp en dat de zussen hierbij prachtig zongen. Toen vader Hendrik Jan er niet meer was en ik intussen een jaar of 8, werd het tijd dat ik les kreeg om het orgel van vader Hendrik Jan te gaan gebruiken. Ik leek op hem, dus was ik de aangewezen persoon. Het werd niks met mij. Ik vond er niks aan. Toen was het Diny’s beurt. Die bakte er meer van en promoveerde tot de vaste begeleidster van het buurtzangkoortje bij de Kerstviering van de Lindese Vrouwenvereniging.
Het orgel heeft altijd een prominente plaats gehad op de Boomgaard, maar na de verhuizing van Johan en Joke moest hij weg. Ik vond een plekje bij een verzamelaar hier in de buurt. We mogen hem altijd nog eens komen bekijken
Bij mijn eigen jongens heb ik een eenmalige poging gedaan om ze op de Muziekschool te krijgen. De van der Kolkfamilie was immers muzikaal. Het bleef bij een korte tijd trommelen van Mark. Aan de overkant in de Marnixschool oefende elke week de plaatselijke harmonie. Hij kreeg stokjes mee om thuis mee te oefenen. Dat gebeurde door het hele huis, overal waar het maar geluid voortbracht. Je wist precies waar hij uithing. Toch was het snel over.
Nu ben ik blij verrast dat Robin heel aardig piano kan spelen. Wij hebben afgelopen zondag van zijn pianospel genoten.
