‘Ik zie nog niet dat jullie op elkaar lijken’, zei Wilja zaterdagavond. Ik heb ook nog niet vaak gehoord dat dat zo zou zijn. Ik zou meer op vader Hendrik Jan lijken en Diny zou meer van de Bijenhofkant hebben. Wanneer we op zaterdagmiddag ‘in de teil’ gingen voor de keukenkachel, hoorde ik opmerkingen over mij als: Hetty is een brönnes, betekent zoiets als een stevige. En bi-j Diny ko’j de ribbekes tellen. Ze is later wel bijgekomen. Het zal wel. Intussen is gebleken dat we inderdaad verschillen. Diny is erg handig in de zorg, heeft ze ook jarenlang bewezen in de Thuiszorg. Daar heb ik grote bewondering voor. Aan mij is het huishouden niet erg besteed, het is omdat het moet. Maar wel hebben we het gevoel voor bloemen en composities hiermee. En we hebben met veel dingen dezelfde smaak. Al vroeg hadden mama en opoe door dat blauw de kleuren voor mij zijn en dat rood goed bij Diny kleurt. Zo hadden we ook steeds die kleur strik in het haar, maar zondags allebei een witte. Hier zie je dat we als kind al veel verschilden van uiterlijk.
Toen Wilja en Wouter zaterdag bij ons aan tafel zaten, merkte ze op: ‘Nou zie ik toch wel gelijkenis.’ Doet een zusterhart weer goed.
