‘Het begint nu toch dichterbij te komen’. Wim is net wakker en beseft dat het vervangen van de pacemaker nog maar één dag verwijderd is. Tot nu toe was het gewoon van: even een andere pacemaker en dan…. Op naar de hersteloperatie van mijn heup. ‘Ik geleuve dat dat ding intussen zon betjen onder mien oksel zit. Kiek ie es effen. D’r mot hier ergens een smal litteken zitten’. Hij zal wel naar gedroomd hebben en denkt nu dat het ding verschoven is. Maar ik kan hem geruststellen. Het ding zit nog precies onder het smalle littekentje van meer dan 11 jaar geleden. Dan is hij weer gerust.
Als de krant uit is en ik weer terug van het zwemmen maakt hij plannen voor de middag. Ria komt gezellig bijpraten en tegelijk aan een babydekentje voor India te beginnen. Dan gaat Wim er op uit. Als hij uren later terugkomt heeft hij heel Emmen doorkruist: Blokker voor een kookwekkertje en Action voor een extra lampje op zonne energie. Nee, Teun was er niet in revalidatiecentrum de Horst. Die heeft ook een operatie ondergaan en herstelt gelukkig goed. Dat wordt een nieuw bezoekje.O ja, ook nog even bij Jans langs…
De wekker had hij al op half 7 gezet voor morgenvroeg, maar hij ontdekt dat we er pas om half 11 hoeven te zijn. Dat scheelt alweer en kan hij gewoon zijn ontbijt naar binnen werken. Twee uur voor de ingreep mag hij nog wat eten. ‘Mmmm … lekker’ is het steeds als hij zijn Griekse vruchtenyoghurt met banaan, bosbes en abrikoos naar binnen werkt.
