Als je zoals nu de tijd hebt om terug te kijken bedenk ik dat we prachtige tripjes hebben gemaakt met onze naaste familie. Met Henry en Tonny, kampeerden we in Luxemburg en wekenlang waren we met hen op pad in Canada, met Piet en Marry beleefden we een mooie week in Markelo, en met Ben en Niesje waren we op Ameland en meer.
Met Ben en Diny maakten we verscheidene reisjes, met Henk en Anneke onze eerste vakantie naar Badenhard en nog niet zo lang geleden gingen we met Johan en Joke naar de zon.
Maar daarnaast heb ik met Diny een paar leuke stedentrips gemaakt. Ja ja, de zusjes gingen stappen in Brugge, Gent en daarna zelfs in Parijs. Die laatste bleek de spannendste. Ik vond deze beschrijving van 11 jaar geleden.
2009- We zijn er weer. Stijve benen van al het lopen en m’n hoofd vol met mooie plaatjes, gelukkig ook op foto’s. Als je me vraagt wat zoveel indruk op me maakte de afgelopen dagen is dat natuurlijk te veel om op te noemen, maar toch is dit wat me altijd bij zal blijven:
De ondergaande zon boven de Seine met de Eiffeltoren in de verte en de Notre Dame op de voorgrond tijdens onze boottocht ’s avonds.
Nee jullie krijgen geen verslag van wat er allemaal te zien is. Daar heb je boekjes voor. Maar ik denk dat er regelmatig een flits Parijs door m’n stukjes zal gaan.
We hebben veel bijgeleerd, Diny en ik. Waar ben je precies en hoe werkt de metro. Hoe kom je op de plek waar je zijn moet. Je stapt bv uit op het metrostation Bagnolet omdat je in het hotel Campanile Bagnolet moet zijn. Blijkt die toch een metrostation verder te zijn. We hadden natuurlijk alle waarschuwingen van Ben en Wim meegekregen vanwege agressieve praktijken van sommige groepen jongens, maar we hebben maar één keer meegemaakt dat die vervelend waren. Diny duwde flink van zich af, ik ging stoer rechtop lopen en ze bonden in.
We hebben meer leuke spontane reacties meegemaakt.. De Franse dames in de kerkdienst in de Sacre Coeur die ons de vrede van Christus toewensten, een Parijzenaar die ons fotografeerde toen we op het Montmartre aan onze lunch zaten en de jonge ober die ons in de watten legde. Het toppunt achteraf was een jongeman die ons belangeloos door een poortje van de metro hielp toen we ons de laatste dag vergist hadden en onze kaartjes op waren en er alleen met visa betaald kon worden. We hadden het niet meer want stel je voor dat de bus zonder ons zou vertrekken. Hij hielp ons met zijn abonnement door de poortjes en bracht ons zelfs naar het goede perron van de RER. Er zijn overal engelen, zelfs in Parijs.