‘Wat mo-w der met an?’, dachtn ’n boer toe ze wat bedremmeld wieter gungn, ‘zo kan’t neet langer.’
‘Dee jonges twiefelt d’r an of wiej wal good wies bunt’, zee de jonge teegn zien vaa en hee twiefeln of-e wel wieter met zol gaon.
Um van alle gezeur of te wean zochtn ze een sleet in ’t bos, bond’n ’n ezel met de peute biejeen en dröäg’n em naor de markt. Of ze daor nog leu teegn kwamn vertelt ’t verhaal neet, maor dit steet wal vaste:
[i]Hoo of iej ’t ok doot;
Veur alman doo-j ’t toch neet good. [/i]