Wim met zijn eigen groep Afname van de Pijpenbuigerij van Stork, +/- 1980.
Ieder stuk van Nederland heeft z’n eigen humor. Zo ook de Tukkers. Soms overkomt je iets waar je niet op rekent. Zo hadden de collega’s in de Pijpenburgerij bij Stork iets bedacht om Wim eens te pakken te nemen. De dag voor zijn verjaardag, die dat jaar op zaterdag viel, kwam een collega hem halen. Iemand in de werkplaats had hem nodig. Hij komt aan op de bewuste plek en er gaat ineens een gejuich op en ze beginnen ‘Lang zal hij leven’ te zingen. Bovendien hadden ze zelf een grote taart georganiseerd. Wim probeerde niets te laten merken maar hij vond het eigenlijk geen leuke grap. ‘Ach…’, zei z’n collega Piet, ‘maandag doe je het toch gewoon dunnetjes over’. Dat bracht hem op een idee. We kochten die zaterdag een cake èn taart. Zondagavond sneed ik die cake in héél dunne plakjes. Maandag in de koffiepauze trakteerde Wim. ‘Ach’, zo zei hij, ‘ík wil het toch nog even dunnetjes overdoen.’ ‘Je had die gezichten eens moeten zien’, vertelde hij later. ‘En de opmerkingen… Kan het er af…’. enz. Toen hij het gemoster een tijdje had aangehoord kwam hij met het gebak op de proppen. Toen werd hij door verschillende lachend op de schouder geslagen. Hij had ze teruggepakt.
[i]Every part of Holland has his own kind of humor. Also in Twente where we used to live. Sometimes there will happen something you don’t expect. So Wim’s collegues at the Stork factory in Hengelo had an idea, joking. Wim was called to come over and when he did a group was gathered and sang [i]Happy Birthday to you [/i]while he would have his birthday next day on a Saturday, And… they had bought a birthday cake. Wim didn’t feel very happy about it and while walking back to his office his own collegue said: ‘Ach Willem you will celebrate it again, doing it thinly’. That gave him an idea. So we bought a small cake ànd a big birthday cake next saterday and on Monday morning I cut the small cake in very thin slices. When the coffee brake was there he brought the thin slices and said:’ I would celebrate my birthday again, but thinly.’ So they were very upset and thought he was a real miser. ’You had to see the faces’, he told me afterwards. But after all the muttering Wim came with the real birthday cake. Than all the men laughed and enjoyed his joke. So he had taken back.[/i]