Bij Herman in 1932 werden de kolven aan de varkens gevoerd. Herman en Harold zie je op de wagen.
Bij ‘van heuren zeggen’ is het moeilijk te achterhalen wat er precies waar is. Als je iets doorgeeft wat je gehoord hebt en dat wordt verder verteld….moet je zien wat er overblijft. De reclame van Ohra van die man die een boom raakte door een eend op de weg, werd maar zo via via een bom in een eend die onschadelijk gemaakt moet worden. Op school deed ik het met de brugklassers bij een oefening in goed luisteren en doorvertellen in een kring. Ik fluisterde er één wat in het oor en die fluisterde dat door aan de tweede enz. Er bleef echt niks van over. Zo bleek het verhaal van Saartje en de paddestoelen ook aan veel veranderingen onderhevig. Tja… ik had het ook van heuren zeggen, maar het blijft leuk… toch?
Zo komen er ook oude verhalen boven over de Boskamp. Toen opa in Amerika was geweest bij Herman, zag hij dat er goed mais verbouwd kon worden. De kolven werden eruit gehaald en de koeien in het maisveld gelaten en die aten de rest op. Dat moest opa natuurlijk ook uitproberen, maar toen hij de koeien uiteindelijk in die maïs liet, waren ze helemaal door het dolle en vertrapten alles. Dat was geen succes.
Bovendien, heb ik uit betrouwbare bron, kwamen de fazanten vanaf het Medler af op die mais. Dat was minder. Samen met een buurman bouwde opa een vangkooi, want die mais was van hem en bovendien een fazantje op zijn tijd was ook nooit weg. Dat is blijkbaar de veldwachter ter ore gekomen en op een zondag onder kerktijd ging die bij de Boskamp of buurman of beide op bezoek en zei: ‘Beken het maar… je buurman heeft het al toegegeven”.
Maar hoe het afliep… misschien weet oom Bram het nog. Ja ik heb het ook maar van heuren zeggen.
Met dank aan Henk en Joop.
I heard….
It’s difficult to tell exactly about little stories you have heard. At school I tried it by whispering a sentence in someone’s ear and he had to do the same to another child and at the end the sentence was totally different.
So little stories about opa and the Boskamp I heard. When opa visited Herman and Netty in 1932 he saw the corn and Herman who let his cows into the corn after the corn was picked up. So opa tried to do the same. He planted the corn and picked the corn ear en let his cows in it. But that was not a success story because the cows run and run and became mad and spoiled everything. The second difficulty were the pheasants from the Medler castle came to eat the corn. So opa and a neighbour made a large cage trap to catch those birds. It was his corn and by the way a pheasant would be a delicious meal. But the patrolman heard about it and this way of hunting is forbidden. One Sunday morning he came to the Boskamp and the neighbour and said: ’So you can confess… your neighbour did already’. But what is really true and how it ended? Perhaps oom Bram would know the truth. I’ve only heard it…..
[i]Thanks to Henk en Joop. [/i]