Ik vond een lief gedichtje terug van een dierbare vriendin die altijd op bijzondere momenten van zich laat horen…
Vandaag…
Zo vaak…
Denken aan…
Aan geen uitweg meer zien…
Denken aan…
Aan Wim…. Mark…
Stil staan…
En dan…
Onze weg vervolgen.
Onze dierbaren lijken soms zo ver weg.
Ze zijn heel dichtbij ons met ons verbonden.
Voor altijd.