Verbinding was dat jaar het thema van de werkgroep V en T. ( Vorming en Toerusting) Daar hadden we passende middagen bij gezocht. Vincent Gordijn, van oorsprong leraar wiskunde, beet het spits af met gedichten van o.a. Willem de Mérode. Hij begon met het zo bekende versje van Catharina van Rennes: Kind’ren van één vader. Er kwamen bij velen van ons herinneringen boven van school of zondagsschool. Verder had Vincent dichters gezocht die dicht bij de Willem de Mérode stonden om zo het thema recht te doen. Amersfoort was ook zo’n verbinding tussen de schrijvers om de Mérode heen. Hans Werkman was het die Bitterzoete overvloed schreef, biografische teksten over Willem de Mérode.
In de jaren 90 ging Vincent zelf zich richten op onder meer filosofie. Hij ging zelf gedichten schrijven. Hij kreeg contact met de dichteres Maria de Groot. Daarom las hij ook gedichten van haar zoals: Dit is het lied van het Joodse kind en het sonnet Oktober in Woudsend.
Hij verdiepte zich in mystieke poëzie en schreef zelf als reactie hierop.
De laatste roerganger
Ik ben aan boord gegaan
Om ver te varen en te zoeken
Aan het roer heb ik gestaan
Vind ik dat eiland in zon en wind
Zal ik het ooit bereiken
En rusten- naast mijn gelijken
En geliefden?
Vincent Gordijn