‘Zijn jullie vanmiddag thuis?’ Rob meldde zich. Ohh, dacht ik meteen… eindelijk schapen. En net deze middag hadden we een bijzondere middag over Colombia in de Schepershof. Maar Rob zou zich ermee redden. Gistermiddag had ik al van 2 tot half 6 bij Annie groente zitten snijden voor de maaltijd met een Colombiaans tintje, terwijl Annie zelf in de weer was met kip en het roerbakken van het een en ander. Het was gezellig ook.
Nu zou Ellen Bollen uit Dieren komen om over haar bezoekje aan Bogota te vertellen en zouden we meer te horen krijgen over het begeleiden van kinderen. Het is ook juist ons project van Kerk in Actie dat wij steunen. We kregen een indruk van het mooie werk dat daar verricht wordt door de plaatselijke mensen.
Het was de moeite waard. Een prachtige middag. De maissoep van Petra was een succes net als de roerbak van ons en het mango en chocolade ijs als toetje. Mooie gesprekken en tevreden mensen.
We haastten ons daarna naar huis en zien tot onze verrassing een wit schaap in de wei. Het leek me wat karig, maar er zou vast nog meer komen.
Toen ik wat later poolshoogte kwam nemen zag het er ineens wat gevulder uit in de wei. Er liepen twee ooien, lijken me Schoonebekers, met allebei twee lammeren in de wei. De deur van de schapenstal stond open en daar had de rest zich natuurlijk in verschanst toen we er langs reden. Ook nu zie ik al verschil. De witte ooi lijkt heel nieuwsgierig en deed zelfs een paar stappen in mijn richting. De zwarte ooi schoot meteen het hok in toen die mij zag en toch kwam ze voorzichtig terug, beide lammeren doken er onder.
