De kuikens doen het goed. Ze worden wel extra vertroeteld natuurlijk. Ik hoef maar even tsjiep..tsjiep..tsjiep.. te roepen of moeder Kriel komt aanzetten met de kuikens in haar kielzog.
Hier had ik ze een bakje water neergezet omdat verder alles bevroren was. Ze maken er dankbaar gebruik van.
Gisteren kreeg ik ineens zo’n voorjaarsgevoel. Hadden jullie dat nou ook? Ik liep door de tuin en over het erf en zag dat de sneeuwklokjes zich een weg naar boven hadden gebaand. Verder naar achteren zag ik de groene aanslag op de tuinbank en de poep van de hanen die daar ’s middags in het zonnetje en uit de wind plachten te zitten. Er is werk aan de winkel. Ik begon zelfs al wat af te knippen hier en daar. Wanneer het straks in één keer moet dan lig ik ’s avonds voor pampus.
Maar ’s avonds komt Wim thuis van de voetbal:”Koud…koud…”, meldt hij. Nee de winter is nog niet voorbij, toch heb ik het begin van het voorjaar geroken. Ik weet zeker dat ze bij boer Gerko druk zijn in de lammerentijd. Ze hebben vast weer een paar stagiaires die ze helpen met het leren drinken van de fleslammeren aan de lammerenbar. Er zijn heel veel hokjes met een ooi met haar lammeren. Ze hebben voornamelijk Swifters met die mooie smalle kopjes. Corrie en Jannie zijn er dan ook heel druk mee en de zwagers Gerko en Klaas houden om de beurt ’s nachts de wacht bij de lammerende ooien. Ik zie het weer helemaal voor me.
“Weet je waar ik nou eigenlijk weer heel veel zin in heb?”, vraag ik Wim. “Nou?”, zegt ie niets vermoedend. “Ik durf het bijna niet te zeggen. Je schrikt er van”. “Zeg het dan maar meteen”, stelt hij voor. Hij zit achter de computer wat bankzaken af te werken. Ik kom wat dichterbij en fluister in z’n oor:”Ik heb toch weer zo’n zin in een paar fleslammeren!…..
We hebben deze zomer toch weer oppas?…..”, maak ik het wat aannemelijker.
Hij begint meteen wat te pruttelen, maar niet echt met overtuiging. Dus wie weet…. Gaan we toch nog binnenkort naar Jannie in Uithuizen.