Hebben jullie dat ook wel, dat je je af en toe verbaast over de veranderingen in één leven wat betreft de vooruitgang in mogelijkheden. Ik schreef net een brief, ja echt waar een brief, aan vrienden waar we vroeger veel mee optrokken maar waar we nu wat ver van af wonen. Dus een brief kan wel weer eens. Ik kan merken dat ik minder schrijf dan vroeger, mijn vingers oefenen meer op een toetsenbord. Ik herinner me nu ik hen schrijf dat ze indertijd vertelden dat ze in hun verlovingstijd op het brommertje met hun vakantiedia’s op pad gingen om die te laten zien aan de ooms en tantes. Zo kregen die ook wat cultuur mee uit verdere omgeving en zelfs van over de grens.
Ook wij hebben nog dozen vol dia’s waarvan we later wel het een en ander af hebben laten drukken voor de verschillende vakantieboeken. Ja, die hebben we ook nog… een hele rij vol.
Terwijl onze ouders vroeger niet verder kwamen dan een dagje uit als de rogge van het land was, de haver los en de knollen in de grond, hebben wij al heel wat gezien van de wereld. De topper was onze droomreis naar Nieuw Zeeland. Daar hebben we niet eens een plakboek van maar wel een reisverslag met foto’s op de pc.
Wat onze ouders wel deden op latere leeftijd, net als de andere broers en zussen, was het bezoeken van onze geëmigreerde oom Herman in Iowa. Dat was een hele belevenis, maar ik verdenk moeder Coba ervan dat ze heimwee heeft gehad. Als ze ergens naar toe gingen met de auto leek het haar of er geen eind aan kwam en zei ze: ’Foi, foi, as wi-j bi-j ons zon ende vot gaot bu-w al wel in Rusland’. Maar ze genoot van de familiecontacten, van schoonzus Nettie waarvan ze hield als van een eigen zuster. En van de kinderen van Herman en Nettie. Van de kleine Pamela, 3 jaar oud die ’s morgens bij hen in bed kroop. Dat bleef haar bij. Vader Hein ging het liefst mee naar de boerderij van Harold.. Leuk was het om later het dagboekje van vader Hein tegen te komen dat hij netjes bij had gehouden in die drie weken..
Ik denk dat er nu niet veel fotoalbums gemaakt worden. Zwager Ben maakt elk jaar een compilatie van de hoogtepunten en zet het op een dvd met mooie muziek er onder. Erg mooi en neemt in elk geval ook minder ruimte in.
Toch mag ikzelf graag even struinen in oude vakantieboeken vooral nu we nog veel aan huis gebonden zijn. De leukste zijn die waarin iedereen om de beurt een dag beschreef van zo’n vakantie.
Wim struint niet mee hoor, die heeft genoeg aan de tv en de krant die van a tot z gelezen wordt.
En zeg nou zelf, we leven vandaag en de persoonlijke contacten blijven toch het belangrijkst.
