Ik kom er achter dat Wim toch wel heel veel klusjes in huis deed. Nu mag ik alles doen, het houdt je goed in beweging. Ik heb ook geen moeite meer om in slaap te komen. Hoewel het me slecht bevalt om alleen naar boven te gaan, lees ik even een verhaal van Herman van Velzen over Aornd Peppelenkamp, de bessembinder die met Zien Geerte en negen blagen in een plaggenhutte op de hei bie-j Koolhoven woont. En ik val eigenlijk meteen erna in slaap. Nog twee nachten voor het gips van Wim z’n been af is. Geloof me dat ik hem dan weer mee naar boven sleep.
Bovendien ging ik van de week naar de huisarts voor controle van de bloeddruk . Ik heb het in tijden niet zo goed gehad. Dat is toch weer een voordeel.
Vandaag is Wim jarig. Hij werd 75 jaar, een kroonjaar. En dat heeft hij geweten. De hele familie van der Kolk en Eggink kwam opdraven. Gisteren kwamen de kinderen en Henk en Anneke. Vandaag de Hattemers, Ben en Diny en Johan en Joke. Piet was er vanmorgen ook al vroeg bij om hem vanuit Frankrijk te feliciteren per telefoon. Bovendien kwam Anja met Frank, Tim en Daan na schooltijd.
Ik had gezorgd dat de carbid tegen mollen op tijd was gearriveerd. Johan mocht zijn kunsten vertonen in het opzoeken van de mollengangen. Dat werd een gezamenlijke onderneming, een mooie afwisseling om even buiten te zijn. Agnes kan trots op ons zijn. Johan groef telkens een molshoop open, Mark legde de gangen bloot en deed er een handjevol carbid in en Diny goot er een beetje water op. De dampen stonken behoorlijk en het gat werd gauw dichtgegooid en ik mocht het aanstampen. Nu afwachten of de dames en heren mollen er vandoor gaan. Wordt vervolgd!
