Gisteren was het een bijzondere dag. Op weg naar vriend Dick in Apeldoorn gingen we eerst een Tweets van het Schoolpad 4 afleveren bij een van mijn allereerste leerlingen ooit, Alie. Ik had verteld dat er een heel hoofdstuk met Hattemer verhalen in stond, vaak opgetekend uit de mond van Ben die nog veel wist over zijn jeugd in de binnenstad van Hattem. Het was een mooi weerzien. Ze heeft indertijd de beginnende liefde van haar juf zien opbloeien en me uit het raam zien hangen als ik Wim terug verwachtte van een reis. En de hele klas stond bij het stadhuis met bogen toen we getrouwd en wel weer naar buiten kwamen. Zo’n 10 jaar geleden heeft Facebook gezorgd dat ik weer contact kreeg met oude bekenden van vroeger, waaronder dus Alie en ook Hannie en Nita. De eerste twee zijn intussen al oma en alle drie hebben de pensioen leeftijd bereikt. Toch zie ik nog steeds dat kleine gezichtje voor me van een klein en dun meisje met sprekende ogen. Ik sprak haar die dag zelfs twee keer want ik had mijn tas met alles er in van portemonnee, mobiel, zakdoeken en de inhaler van Wim en meer, bij hen laten liggen. Ach ja… deze juf wordt oud. Alie woont nu met haar man in een prachtig senioren appartement. Veel appartementen die in een vierkant gebouwd zijn rondom een prachtige binnentuin. Als zoiets nog eens in Emmen zou kunnen komen….
Bij Dick was het als vanouds. Dat heb je als je zoveel van je verleden deelt en vanzelf haalden we herinneringen op over het opgroeien met opoes en opa’s op het platteland en natuurlijk aan Anda. Het was even of ze er zelf bij was.
Voor wie ook interesse heeft in deze laatste Tweets van het Schoolpad 4? Ik heb er nog meer…
Foto: In 1988 als ik het goed heb hadden we een reünie met mijn eerste klasje bij de Leemkule, perfect georganiseerd. Hier zijn ‘mijn kinderen van toen’ al midden dertigers. Was erg leuk! Alie, Nita en Hannie links vooraan….