Op de FB pagina van Oud Hattem werd dit krantenartikel geplaatst uit 1927. Ik denk dat in die tijd veel zwembaden in opkomst waren, zij het dat dit vaak uitgediepte natuurbaden waren zoals hier in Hattem. Toen ik in 1962 als net afgestudeerd onderwijzeresje in Hattem kwam wonen en werken, maakte ik ook kennis met dit natuurbad. Er was een ondiep stuk maar het grootste stuk moest je echt wel kunnen zwemmen. Ik ging in de zomer regelmatig ’s morgens voor schooltijd een paar baantjes trekken, soms met Jan Gerrit, neef van onze nichtjes en neef Aartsen in Vorden. Ik was in Vorden wel verwend met een helder zwembad In de Dennen waar een echte betonnen of cementen bodem in zat. Hier in het Hattemer natuurbad wilde ik niet graag met de tenen in de bodem zitten en zag in het voorjaar de kikkervisjes om me heen zwemmen. Ook in de zomer van 1966 zwom ik er wel. Ik was al getrouwd en woonde toen dichtbij aan de Eierdijk. Gerhard was al geboren en ik wilde wat aan mijn conditie doen. Ik was door alle drukte èn borstvoeding afgevallen en verloor die zomer al zwemmend mijn trouwring. Ik vond het toen een drama en heb van Wim meteen een nieuwe gekregen. Ik heb het gemeld aan een website van verloren zaken maar nooit iets van gehoord. Kort daarop is het zwembad vernieuwd en zal mijn originele trouwring met inscriptie Wim 3-3-1965 wel in het zand eronder voor eeuwig een plekje hebben gevonden.
In 1927 kreeg Hattem een Bad- en Zweminrichting (zoals dat toen heette), gesitueerd in de Watermulderskolk aan de Eyerdijk onder de supervisie van de V.V.V. Hatto-Heim.
Veel animo voor een dergelijk zwembad was er bij de ingezetenen nog niet gezien de kleine opkomst op de vergadering.