‘Blijf’, hoor ik Rick zeggen, terwijl hij zijn natte washandje aan een knopje van de spanlijn hangt die de luifel strak houdt. Het ochtendritueel is achter de rug en zijn handdoek en washandje wapperen weer droog. Onderweg vanaf het toiletgebouw maakt hij een praatje met een aantal mede kampeerders.
We bespreken de plannen voor vandaag. ‘Ben je wel eens in het kleinste stadje van Nederland geweest, in Bronckhorst’? ‘Neu..’’Lijkt je dat wat vanmiddag?’ ‘Is dat nog kleiner dan Hattem dan?’, zegt hij. ‘Natuurlijk, veel kleiner zelfs. Anders zou het ook niet het kleinste stadje zijn, toch?’ Bronckhorst ligt vlak bij Steenderen aan de IJssel. Ik heb er ooit al eens gelogeerd en bij studievriendin Grada in een twijfelaar geslapen. Haar vader was daar de warme bakker, het was een vrolijk stel daar. Iedereen die met ons meekomt naar De Boomgaard nemen we mee naar dit kleine stadje. Nu is Rick aan de beurt. Je hoeft er niet ver te lopen en ze hebben lekkere koffie en meer.
Met een paar paracetamolletjes kwam hij de nacht goed door.
Ricks knie is nog wel dik maar hij lijkt zich wat gemakkelijker te bewegen en bij een slijmbeursontsteking is bewegen wel goed. De kkur is afgelopen en het is afwachten of de wondroos zich rustig houdt.
Gistermiddag waren we bij Henk en Anneke in Lochem. Het was er oppasdag en Rick had de beide kleintjes nog nooit meegemaakt. Opa Henk en oma Anneke zijn er maar druk mee, maar ze genieten er van. Mirthe zit net op de basisschool, net 4 geworden op 26 augustus, ook mijn verjaardag. Ze was moe na de intensieve dag op school. De kleine Feline zit nergens mee, weet iedereen naar haar hand te zetten. ‘Daor zit Barmentloo bloed in’, zei Henk al. Ha, altijd goed, de Barmentloo genen van opoe Heintje Bijenhof- Barmentloo.
Zo krijgt Rick de Achterhoekse familie hier nog eens te zien.
