Het wordt heet vandaag, hee eet! We hebben er ons op voorbereid. Ik heb om 7 uur beneden alle deuren en ramen open gezet, ook de deur van de slaapkamer boven en het slaapkamerraam. Het tochtte lekker door tot een uur of 9. Ik ging intussen naar het zwembad en na de tijd boodschappen doen. Ik heb de buit binnen voor het weekend. Ik vind Wim thuis in de weer met de vliegenmepper, want dat krijg je ervan met alles open. Hij wil zelfs de stofzuiger pakken om de boel op te zuigen. Maar dan blijf je bezig.
We gingen maar even kijken bij onze kampeerders. Gerard en Jetske met hun 4 meisjes, leuk dat ze allemaal nog meegaan. Ze zaten er uitgerust bij onder de berkenboom met de wind om de oren. ‘Heerlijk hoor’, zei Jetske. Ze zijn twee middagen naar de Grote Rietplas geweest en vonden het prachtig. Daar zullen ze de komende dagen wel vaker te vinden zijn. Storm is niet bij ze weg te slaan en brengt ballen en stokken naar wie er maar wil gooien. Hij begon na 1 dag al kreupel te lopen. Hij is veel te fanatiek, dus even geen stokken en ballen meer. Het is heel gezellig met deze van der Kolk familie. Volgende week komt ook Paul Sietse met zijn gezin een paar dagen kamperen. Dat wordt wat. En wij? We genieten van de jongelui en we vinden het bijzonder dat kinderen van Ben en Niesje zich zo thuis voelen hier. Vijf jaar geleden waren ze hier ook een weekje en was Ben er nog bij. Bijzondere herinneringen.

Foto 5 jaar geleden: Rhode met Joep

Natuurlijk komen Ben en Diny ook regelmatig naar het Schoolpad. Soms met caravan, want dit plekje hier heeft ook een paar ruime kampeerplekken waar af en toe dankbaar gebruik van wordt gemaakt. De badkamer in de studio heeft de functie van toiletgebouw. Het kan natuurlijk niet op tegen de luxe van camping De Boomgaard, maar het wordt gewaardeerd. Onze eerste haan Hendrik moest er wat aan wennen toen Klaas en Sanny hier een paar dagen kampeerden. Die wilde Klaas aanvliegen toen hij in de buurt van z’n hennetjes en kuikens kwam. Maar Klaas zag het aankomen en met een welgemikte trap vloog Hendrik de struiken in. We hebben later nooit last meer gehad.
Dat zwarte monster op de voorgrond is Kim. Ooit waren we op een camping in de buurt van Markelo en ’s avonds in het donker lieten we Kim, die toen nog heel jong was, gewoon loslopen. Bordercollie hè. Die houden niet zo van altijd aan een lijn. Er waren bijna geen kampeerders meer. Er was weinig verlichting op het terrein en die avond kreeg de beheerder de schrik van z’n leven toen Kim vlak voor hem langs vloog. Met de schrik nog in de benen kwam hij bij ons. Of wie-j ‘em astoebleef vaste woll’n doon… en vlot een betjen!