In 2017 begon één van onze gezamenlijke kampeerweken wel heel apart. De planning was dat we eerst in de buurt van Bergen een camping gingen zoeken, want Riet en ik zouden een workshop schilderen volgen in dit kunstenaarsdorp. De heren zouden zich die dag samen vermaken. We vertrokken vanaf ons Schoolpad want de avond ervoor hadden we in Veenhuizen de voorstelling het Pauperparadijs gezien. Wij gingen voorop met de caravan en Ben en Riet volgden met de camper.
De afspraak was om vlak voor de Afsluitdijk te stoppen voor een koffiepauze. Dan zouden we al dik over de helft zijn. We belden elkaar om te horen hoever ze waren. Wij konden de camper van Ben en Riet nl. niet zien. ‘O, wi-j zit vlak achter jullie..’, meldde Ben. Wij zagen ze niet achter ons maar dat was ook niet goed te zien met de caravan er tussen.
Tegen de tijd dat we Bolsward naderden belde Riet. ‘Foi, dat is mien toch wat, wi-j zaten de hele tied achter net zon caravan is die van jullie, precies dezelfden, een Swift Toscane. Het was allenig een betje vremd dat -e ergens bie Steenwiek van de weg af ging naor Blokzijl en toen dache wi’j dat iele deur de polder gingen. Tot dee caravan bi’j een camping in Blokzijl stoppen en niet Wim maor een heel andere kearl naor buten kwam.’
Wij hadden intussen de afgesproken parkeerplek bereikt en toen Ben en Riet eindelijk arriveerden had ik de koffie en broodjes klaar. De rest van de reis verliep gelukkig voorspoedig en na een paar mooie dagen dichtbij zee vertrokken we om ons samenzijn op camping De Boomgaard voort te zetten.
