De Boskamp nu.
Wat kan er in éen generatie veel veranderen. Wat was het gezellig om samen met je zusje in één bed te slapen. Het was natuurlijk ook wel eens donderjagen en vaak stond mama onder aan de trap en riep: ’Deerns… noe is et uut… slaopen’!
Ook bij de van der Kolkfamilie was dat heel gewoon. Daar sliepen de jongens met z’n vieren op een kamer, twee aan twee. Wim met Henry en Piet met Ben. En wanneer Niesje of ik eens bleven slapen gingen we gewoon bij moeder Siet in bed. Was altijd gezellig. Ja … zo ging dat toen.
Toen onze eigen jongens er eenmaal waren sliepen er meestal twee bij elkaar op de kamer, nu in een stapelbed dat Wim met een ingenieus systeem verdeeld had met multiplex platen zodat ieder een eigen stuk van de kamer had. Gerhard had het geluk… of pech dat hij het kleinste kamertje voor zich alleen had. De posters met Kiss sierden de muur en het was altijd een gezellige boel wanneer er vriendjes kwamen.
Er kwam verandering toen we naar Emmen verhuisden, alle drie jongens kregen een eigen kamer.
Ik mag graag naar huizenprogramma’s kijken op de tv en sta vaak met m’n oren te klapperen. ‘Die keuken gaat er uit, de badkamer is niet mijn smaak, geen kamers genoeg’. Tegenwoordig heb je met drie kinderen minstens vijf, het liefst zes slaapkamers nodig want behalve een slaapkamer per kind moet er toch ook een werk- en een hobbykamer zijn.
Ik denk wel eens hoe het vroeger geweest is in de grote gezinnen. Op de Boskamp met de tien kinderen Eggink zal er echt niet heel veel ruimte geweest zijn. Alleen gingen de meisjes al vroeg het huis uit, ik denk zelfs met 14 of 15 jaar naar een dienstje voor dag en nacht, en dat scheelde natuurlijk behalve een mond om te voeden ook een slaapplaats. Een douche kwam er pas veel later zo midden jaren 50 en dat was nog alleen in de zomer, want ome Jan had een plastic gordijn in de, zomers lege, koeienstal opgehangen en daarboven hing de douchekop.
Vorig jaar mochten we er nog rondkijken toen de familie uit Minneapolis over was. Het achterhuis was wel woonvertrek geworden maar alles was heel origineel gebleven, heel herkenbaar… wel met badkamer nu!
[i]What a change in just one generation. How cosy was it to sleep with your sister in one double bed. Of course we had to fight too and often mama stood downstairs and called: Girls… it’s done now… go to sleep!
Also at the van der Kolk family it was usual the children slept together in one bedroom. Wim with brother Henry in a double bed and Ben with Piet. And when lateron Niesje or I stayed at the family we slept with mother Siet in her double bed. Always cozy. Yes … those old times.
Our boys slept with two of them in one room, in a bunkbed. Wim made it very nice and divided it with multiplex, so each had his own part of the room. Gerhard was lucky to had the smallest room for himself… with posters of the popgroup Kiss on all the walls.
It changed when we moved to Emmen, all three boys got their own room.
I love it to look at the different housing programs on tv and I cannot believe what I hear and see. With three children you need at least five or six rooms.. a study- a hobbyroom etc. That kitchen has to replaced, That bathroom… I do not like the tiles and the colours.. out!
I think about it ho wit was before and special with the big families. At the Boskamp from the Egginkfamily was not that space. But the girls left home early, with 14 or 15 years, to work at rich families. So one mouth less to feed and one bed less. The shower was there about mid 50th and just in summer when the cows were at the pasture. Oom Jan hung a plastic curtain at the cowshed and made a shower there.
Last year we could have a look at that former farm ‘the Boskamp’ when our American family from Minneapolis was here. The cowshed had become a living but it all looked very original… however wìth bathroom….
[/i]
