Hetty Site

Vergissing?

Laatst meldde Het Dagblad van het Noorden dat er in België een vergissing is gemaakt bij de behandeling van twee patiënten. Bij de man die alleen een onderzoek onder narcose moest ondergaan werd door de uroloog iets operatief verwijderd. Wat dat was werd er niet bij verteld en degene die de operatie zou moeten ondergaan kreeg dat volkomen overbodig onderzoek.
Dat zal mij niet gebeuren dacht ik toen ik in 1976 voor een blaasonderzoek het Gerardus Majella ziekenhuis in Hengelo in ging. Mijn blaas is mijn zwakke plek en volgens onze huisarts Busschers moest er maar eens verder naar gekeken worden.
Het begon al bij de opname: “Kleedt u zich maar vast uit en u mag uw bedje in”. Ik was hogelijk verbaasd:”Nu al… ik hoef vanmiddag pas voor het onderzoek. Ik ben hier maar voor één nachtje”. “Dat maakt de dokter wel uit”, kreeg ik toen te horen.
Daarna volgden de gewone testjes en die middag werd ik in operatiekledij in zo’n bed naar de operatiekamer gereden. Ik kwam in de lift te staan met een ander vrouwtje, net als ik klaar voor de operatie met zo’n stom mutsje op. Gek dat je dan meteen gaat uitwisselen wat er gebeuren gaat. Zij moest aan een liesbreuk geholpen worden. Wij werden gelijk vanuit de lift naar een operatiekamer gebracht. Ik zag geen arts en ze wilden meteen al met de narcose beginnen. Bijna in paniek heb ik twee keer gevraagd of ik hier wel goed was en of die bepaalde specialist er was. Ik werd gerustgesteld. Helemaal goed, de dokter komt eraan. Pas toen ik het vertrouwde gezicht binnen zag komen gaf ik me over.
Ja…. het bleef bij één nachtje en de blaasspiegeling bracht geen enge dingen aan het licht.
Maar toen ik weer thuis was kreeg ik wel een rare donkerblauwe streep aan de binnenkant van m’n arm waar het infuus gezeten had. Ik kon meteen aan de antibiotica.
Nee… ziekenhuizen die moet je niet te vaak van binnen zien.

Vergissing!

De tweede foto die uit het kwartaalblad van Heemkunde Hattem kwam rollen was deze. ‘Kiek Wim daor he-j Henry ok nog’, riep ik. Wim wierp één snelle blik op de foto. ‘Dat kan ‘em niet wean, Henry hef nog nooit een gitaar in de hande ehad!’ Toch had die figuur in het midden veel van Henry vond ik. ‘Kiek daor he-j Wilhelm staon.. daor achteran’. En warempel dit zal een foto zijn toen Wilhelm nog drumde in een muziekbandje.
Wilhelm, ik zal ze voor je bewaren. Kom ze maar halen als je weer naar Nederland komt!