Er zijn mensen die je altijd bijblijven ook al heb je niet eens veel tijd met ze doorgebracht. Zo iemand was Frau Rosa, onze gastvrouw in Oostenrijk. Ze was bijzonder gastvrij, koffie en thee volop als we thuiskwamen van een

…schuilt een verhaal. Dit is de enige foto die ik nog heb waar zo’n oude tv nog te zien is, al is het maar een deel. Maar met dat verhaal bedoel ik het moment voor vertrek van een vakantie naar

+/- 1930 Oom Bram. Vind je het gek dat ik nu steeds een jongetje voor me zie met een korte broek en kousen er onder aan. Onze gesprekken gisteren met Dick zaten vol memories. En wat is er veel veranderd

Tja… Gerhard had weer andere ideeën, aangemoedigd door zijn oom. Wim ziet nog wel even leeuwen en beren. Vriendje Marcel vindt het ook niet alles. Toen we in januari 1968 in Hengelo gingen wonen, Gerhard was net twee, zei hij

En hier gaat nummer twee….

Wie is toch die langharige knul met die mooie krullen rechts bij ons op het balkon? Ja… wij hadden een balkon. Ooit hebben we een jaar of 6 in Hengelo in een beneden flat gewoond, met veel plezier trouwens. De

Wim heeft een machtige hekel aan vliegen, muggen en al dat andere gefriemel in de lucht. Moeder Siet was net zo, die zat vaak met een opgevouwen krant in de handen om een vlieg of mug die in haar buurt

Joop was even buurten bij Hendrik Jan Meulenbrugge. Beiden zijn geïnteresseerd in fotograferen en samen keken ze wat oude foto’s door. Deze kwamen ze ook tegen uit lang vervlogen tijden en Joop stuurde me die op. In 1960 was het

Van Joop Groot Nuelend kreeg ik deze foto, afkomstig uit de verzameling van Hendrik Jan Meulenbrugge, van de meisjesvereniging van de Wildenborch, ik vermoed ongeveer 1963. Mijn nichtje Heintje Bijenhof lijkt me de leidster en een van de meisjes is