Hetty Site

Zomaar….

Ook Rick is er verrukt van, net als Petra, ons buurmeisje aan de andere kant, die hier met Rick z’n enorme beer onder de arm staat. Ooit werd die door oma Siet gewonnen.

Ik weet niet meer hoe het kwam. Misschien omdat we onze Miesje mee hadden genomen naar de Boomgaard. Het was een schat van een poesje. Eindelijk had ik dan een Miesje. Een hond kwam er na het fiasco met die waterjachthond Sacha niet meer in bij Wim en hij was eindelijk er in getuind met een kat. Jammergenoeg was Mark net aan het leren kruipen toe en wilde spelen met dat kleine levendige ding. Hij had al gauw de krabben in z’n gezicht. Nog steeds is het te zien, 40 jaar later. Dus toen Miesje op een goeie zondagmorgen, terwijl we klaar stonden om naar de Boomgaard te gaan, niet onder onze witte VW Kever vandaan wilde komen, liet Wim zich in z’n zondagse goed op de grond vallen en had hem te pakken. ‘Noe geet e met ok’, was zijn enige commentaar. Ik kon niet anders dan instemmen gezien het babywangetje.
En nu had ineens onze buurvrouw het aanbod van een schattig klein hamstertje. De jongens en ik waren meteen in de ban, Wim minder toen hij thuiskwam. Nu moest er een hok getimmerd terwijl we aan het eind van de week naar ons geliefde vacantieadresje in Badenhard zouden gaan. Je ziet het… het hok kwam er.

Zomaar…

Zomaar langs de kant van de weg bij een huis dit gedenkplaatje met een roos ernaast geplant. Er zijn hier veel honden, ja vooral ook bordercollies.

[i]The grave of a dog besides the road with a rose next to it.[/i]