De liefde voor dieren is ons alle vier met de paplepel in gegeven. Alles hebben we gehad, zowel op de Haar als later op de Boomgaard. De konijnen waren Hollandertjes, zwart met wit. Micky en later Heidi waren de geiten, die volgens mijn herinnering overdag aan een stik stonden. En hier dan de pony’s. Ik heb geen idee meer hoe die heetten, ik weet zelfs niet van een veulen. Het zal hier al 1962 zijn toen ik de deur uit ging naar Hattem voor mijn eerste baan.
Pa had natuurlijk zijn paarden waar hij ieder jaar een veulen bij fokte. Dat gebeurde zelfs nog, toen hij later al in Vorden woonde, en samen met Ben en Diny een paard op de Boomgaard had lopen. Tegen de tijd dat het veulen geboren moest worden, sliep hij in een caravan vlakbij de stal. Toch verraste de merrie hem gewoon overdag. Johan liep even naar binnen, keek even later uit het raam en het veulen was er.
Wat ik niet snap is dat Johan zelf nooit aan paarden is begonnen, zelfs geen pony voor de kinderen. En was Joanne door Diny al eens enthousiast geworden, moest die vooral vertellen hoe hard ze wel eens gevallen was. Nee… een peerd kwam d’r niet in. Jos en Joanne mochten alle sporten, maar geen paardrijden. Ze bleken beiden enthousiaste voetballers, net als Johan die het tot voor kort heeft volgehouden.
Wel kwamen er damhertjes in de wei voor het huis, waar altijd wat te zien is. En de honden, allemaal Duitse Herders… van Jansen tot nu Boris.
Ook Henk heeft zich bij honden gehouden, ook een speciaal soort: de Duitse Staande korthaar. Nou ja Chess, de Jack Russel dan nog, voor de afwisseling.

[i]All the four of us loved animals. We had a lot of them on the Haar as well as on the Boomgaard. The rabbits were the black and white Hollandertjes. Later on the goats Micky and Heidi. And here you see the pony’s. It must have been about 1962, at the time I moved to Hattem to get my first job, because I don’t remember the names of this couple.
Pa had his horses and each year there was a fowl. Even at the time he lived in the village of Vorden, he had a horse together with Ben and Diny who was at the Boomgaard. Pa even slept at night in a caravan next to the horse stable when the fowl could be born. But the mare surprised him during the day. Just when Johan went inside the house for a coffee and had a look out of the window he saw the fowl was born.
I never understood why Johan didn’t want a horse of his own, not even a pony for the children. And once at the time Diny talked to Joanne about riding the horse and Joanne would like to go to the riding club, Johan asked Diny to tell about the times she fell and was hurt. No.. a horse was not his idea. Jos and Joanne could join every sport they would like, but no horse riding.
Both became enthousiastic soccer players, just like Johan used to be untill a few years ago.
But… he has his deer in front of the house and the German shepherd, Boris is the last one.
And also Henk loves his dogs, hunters. Luna, a young dog is a very good one. Henk loves it training dogs and taking photographs of them.

You can see more about Henks hobby as a trainer and photographer, you just have to click on the title above. You will enter his website called ‘Fotojacht’. Enjoy!
[/i]

Wat kan een mens toch wennen aan schijnbaar onbelangrijke zaken. Zo geniet ik door de week elke avond een uurtje van een oude aflevering van James Herriot, je weet wel die veeartsenserie uit de Yorkshire Dales. Ik ben er gek op. We hebben de Dales al vaak doorkruist en het dorpje Askrigg waar de serie speelde bezocht. Ook het Visitor’s Centre in de North York Moors waar de echte James Herriot in de buurt woonde besteed veel aandacht aan hun dierbare favoriet. We hebben zelfs in Thirsk het huis van de veearts opgezocht. Dat is nu een Museum. Alles is zoveel mogelijk intact gelaten en aangevuld met een oude auto, kinderwagen uit die tijd. Zelfs wanneer je de hal passeert gaat de telefoon en als je die oppakt hoor je een boer in onvervalst Dales dialect vertellen dat er een kalf ziek is en of de dokter gauw wil komen. Ach zo tussen half 6 en half 7 droom ik er helemaal bij weg. Er spreekt zoveel liefde uit voor dieren in deze serie en al heb ik ze ooit al eens gezien…. Ik ga er voor zitten en geniet.
Dan een half uur later begint Van jongeleu en aole groond, de Twentse soap. En het blijft een soap, maar wel de moeite waard, alleen al door die mooie Twentse taal.
En nu…? Inspector Morse. Daar kijken we allebei graag naar.
Verder hebben we vandaag Rick z’n koffer gebracht en helpen pakken. Hij is er klaar voor. Nu wij nog. Wim gaat morgen nog zingen in ’t Klooster in Ter Apel, een promotieconcert van ons Mannenkoor Valerius. Ben en Niesje komen ook meeluisteren. Wordt vast een mooie middag!

What is it a human being can getting used to unimportant matter of detail. So I’m enjoying the English series of the James Herriot, as you know the famous vet from the Yorkshire Dales who wrote several books about his life. I’m very fond of it. We often drove through The Dales during our holidays and visited that little village of Askrigg which they used in the film. We’ve also visited the Visiter’s Centre in the North York Moors where you find a lot of information about this famous inhabitant. We even were in Thisk where he lived. His house became a beautiful Museum worth to go there. Most of the house stayed like it was before. When you are passing the hall the telephone starts ringing and when you pick it up a Yorkshire farmer is telling you about his sick calf.
Ach…. Between half past 5 and half past 6 I’m dreaming about that lovely place and vets. It’s about all that creatures great and smaal and their love for them.
I’ve already seen it …years ago when the boys were still at home….. And now I’m sitting there and enjoy….
Half an hour later the Twentse soap [i]Van Jongeleu and oale groond [/i]starts ( youngsters and old places) However it is a soap it’s worth to listen and look at because of that nice Twentse language ( a region north of the Achterhoek)
And now…? Inspector Morse, an English detective We both love it.
Today we helped Rick packing his suitcase. He is ready for the holiday. Now… just the two of us.
But at first…Wim has to sing with his Men’s choir Valerius in the Monastery of Ter Apel : a Promotion Concert. Ben and Niesje are coming too and will go there and listen with me. It will be a beautiful afternoon, I’m sure.