De ouders van opa Eggink, op de Jaeger. Ik had voor een paar weken nog een mooie ondervinding. En daaruit bleek mij dat de sympathie tussen mensen niet afhankelijk is van uitwendige inzichten of politieke overtuigingen.Een kennis van mij, een

Dina- links- is hier waarschijnlijk op bezoek bij het gezin Eggink op de Jaeger. Hier zullen de beide nichtjes Heintje en Dina vast bij zijn. De foto moet van vóór 1938 zijn omdat Dina toen overleed.rectificatie: Volgens Dinie Voortman is

Ome Hendrik en tante Bartje. Als de vruchten groeien, groeit het roet ook. Ik moet er dezer dagen nog wel eens aan denken dat de stadsman de boer tegenwoordig met andere ogen aankijkt dan vroeger. Vroeger was het: domme boer,

Opa’s schoonmoeder Opoe Jansen werd ook wel omoe genoemd. En zo zijn er af en toe nog wat prettige dingen te beleven, als je je plicht maar doet op de plaats waar je staat, het doet er niet toe in

Jo verloofd… Dit zal een foto uit de tijd zijn dat opa deze brief aan zijn nichtjes schreef. Er kwam nog veel meer uit de laatjes van tante Jo. Opa onderhield door de jaren heen een briefwisseling met twee nichtjes,

Hendrik Jan en Coba op huwelijksreis -1942-bij de fam Boschma.Na het vreselijk ongeluk en het overlijden van Dina kreeg Hendrik Jan ineens een strook grijs haar. Ik dacht eigenlijk dat ik alle materiaal over onze tante Dina wel gehad zou

Een stuk van de envelop waar het getuigschrift van Brandenbarg in zat. Je ziet dat er in 1938 nog niet veel mensen telefoon hadden. Wat zou de fa Aartsen en Zn voor nummer gehad hebben? Het was in die tijd

[i]Deze laatste brief van Dina is wel bijzonder,een beetje moeilijk om te bevatten dat dit haar allerlaatste schrijfsel is. Opa schreef erbij: [/i][i]Deze brief schreef Dina de laatste avond van haar leven hier op aarde. ( haar vader)[/i][i]Dina zou de

Dit lijkt zo’n tochtje op de fiets met koffers en al. Het meisje met de grote witte kraag is nichtje Reintje, een dochter van opa’s zus Hanna, die een tijdje met onze vader Hendrik Jan verloofd is geweest. Dina staat

Nee… Dina nam het niet en een week later stond dit volgende stukje in de krant. Eere wien eere toekomt Na het plaatsen van het gedichtje over de vernieuwde bank aan de Lochemse weg, kregen we bezoek van Dina Eggink