Weblog2
Tante Heintje 100 jaar –2–
Henk en Anneke stuurden vanuit Lochem dit krantenartikel met de foto van tante Heintje met haar kinderen en aanhang. Ik denk dat er een foutje geslopen is in het jaar dat ze trouwden. Hier wordt 1939 genoemd. Maar toen hadden
Vrijdagmorgen
Vrijdagmorgen. Onder ‘t licht draaien schoot mij een gedichtje door ’t hoofd. Ik heb het steeds heel mooi gevonden. Het enigste wat er mij aan scheelt dat is dat ik er zo zelden wezenlijk in leef. En dan denk ik:
Briefje van opa aan Hendrik Jan Groot Nuelend
Waarde Vriend H Jan We hadden het even over die uitzending van 17 april. Toen zei je dat sommigen er wel anders over dachten. Maar meningen… of het nu een dominee of een schooier is hebben niet de minste waarde,
Vrijdenker, christen, socialist èn pacifist
Op deze foto zie je opoe en opa ergens eind dertiger jaren met juffrouw Ouwenaller in hun midden. Zij was directrice van de Rekkense Inrichtingen, een internaat voor jeugd met problemen. Ik heb begrepen dat een aantal van deze kinderen
De Blauwe Knoop
Waar komt die uitdrukking toch vandaan: lid zijn van de blauwe knoop? In de 19e eeuw waren er al mensen die iets wilden doen aan het drankmisbruik door alle ellende die dat met zich meebracht. Ze lieten dat zien door
Dorstig weer
Deze foto is uit 1946. Zo te zien zijn ze met de buurt van De Boskamp aan het dorsen geweest en drinken ze er een op na het werk. Ikzelf herken niemand, maar wie weet…. iemand anders? Het verbaast me
Ome Jan, hier nog op de Boskamp
Ach weer zo’n foto waarbij je bijna heimwee krijgt naar de geur van de deel en de koeien. Zo te zien is het een zondag, want ome Jan heeft te nette kleren aan voor een door de weekse dag. Maar
Tante Heintje maakt de eeuw vol.
Hoera hoera…. Tante Heintje is 100 jaar! Gefeliciteerd!De datum was me eerlijk gezegd ontgaan, maar voormalig buurmeisje van de Boskamp Jannie Dinkelman stuurde een mail met de link naar de Stentor die er een artikel aan gewijd heeft. En zo
Over een geel papiertje
Ome Jan en tante Jantje bi-j de achterdeure. Waarschijnlijk een briefje van opa aan tante Jo aan het einde van zijn leven. Zijn AOW verdeelde hij telkens onder zijn kinderen en nu is Jo aan de beurt. Van huis Ik