Nog één keer Harry en Peeuw, zoals Peder al heel snel genoemd werd, nu op de Boskamp. Zie je de mooie bloementuin hier voor het huis. In de verte de boerderij van Dinkelman. Ze zijn hier regelmatig met moeder Mies

Nog een foto van Mies en Gijs met de jongens. Die foto van gisteren van Gijs en Mies met hun jongens is niet meer van deze tijd. Kinderen zijn vaak geobsedeerd door een sigaret of sigaartje dat aangestoken wordt en

Mies en Gijs met de twee jongens, Harry en Peder. Ik heb het al eens eerder genoemd, maar ik vind het hier bij passen om het te vertellen. Gerald, je weet wel onze “tuinadviseur”, vertelde over het slimme en felle

Mies was de jongste zus van vader Hendrik Jan. Een sportief type volgens mama en wat nonchalant. Vooral door dat laatste vond ze dat ik op Mies leek.Mies ging op een gegeven moment ook naar De Steeg. Ik denk dat

De datum weet ik niet, maar het zal ergens in 1941 zijn geweest dat Coba en Hendrik Jan zich verloofden.En er werd een foto gemaakt. En meteen zie je wat duidelijker hun gezicht.Het bijzondere van deze foto is dat ik

Hendrik Jan en Coba op weg van het gemeentehuis, links op de foto, naar de N.H. Kerk.Volgens tante Hermien ging mama altijd kijken als er een trouwerij was in Vorden. Nu was ze zelf aan de beurt. Je moet wel

De dag van hun leven,.. daar in Vorden in september 1942.Volgens mij zitten ze op een hoek van de kippenren. Ze mogen er wel een stoel bij gezet hebben om er op te komen . En dan voor de foto

In het album van tante Jo vond ik deze foto van tante Heintje, waarschijnlijk uit haar tijd als kamermeisje op Rhederoord in De Steeg.Ze draagt hier nog keurige zwarte kousen. Een paar van onze tantes, in elk geval was Dina

Henk en Anneke stuurden vanuit Lochem dit krantenartikel met de foto van tante Heintje met haar kinderen en aanhang. Ik denk dat er een foutje geslopen is in het jaar dat ze trouwden. Hier wordt 1939 genoemd. Maar toen hadden

Vrijdagmorgen. Onder ‘t licht draaien schoot mij een gedichtje door ’t hoofd. Ik heb het steeds heel mooi gevonden. Het enigste wat er mij aan scheelt dat is dat ik er zo zelden wezenlijk in leef. En dan denk ik: