Maor et duren neet lange of daor kwammn twee vrouwleu van de andere kante. Met de haande in de zied bleev’n ze staon, schuddn de kop en zeien:’Now mo-j toch es zeen! Twee luie boern op ’n aarm’n ezel; dat

Noo kwam e nao ’n zetjen ’n andern kearl teeg’n. Den bleef van wiet’n al staon, bekek ’t stel en zee vol verwiet:’ Da’s neet zoas ’t heurt mien jonge; iej riejdt en loat oew olden vaa te voot gaon?

’n Boer en zien zönne gung’n op een mooin zommermergen naor de markt in de stad; heezölf zat op earn ezel en de jonge leep d’r näöst. “t Gung allemaole good tötdat ze ’n kearl tegenkwamm’n, den zee:’Da’s neet good

Zo vanaf het schoolplein door het hekje naar de fam. van der Kolk. Die eerste jaren op school had blijkbaar veel indruk gemaakt op de beide meiden van toen. Er kwamen steeds meer herinneringen boven drijven, bij de één dit

Het laatste voorval werd op onze 25-jarige bruiloft nagespeeld door Mark en buurvtouw Roelie Vellinga die zich voor de gelegenheid had uitgedosd in mijn jurk en met mijn boekentas. ‘Ja… en dan hing je uit het raam als Wim er

De pauw’n waarn in de ruu en verloorn eur mooie veer’n. Dat brach ’n markaole ( vlaamse gaai) op een idee. hee zoch alle achter elaot’n veern bie-j mekare en mett’n dee bie-j um zelf an.Toen hee d’r met veur

In ’n land gloepens wied vot was es een boer den ’n trouwen hond had den Sultan heiten. Maor Sultan was zuutjes an al heel old ewodden zodat e haoste niks meer anpakk’n of biet’n kon. Dat spet de boer

Wim met zijn eigen groep Afname van de Pijpenbuigerij van Stork, +/- 1980. Ieder stuk van Nederland heeft z’n eigen humor. Zo ook de Tukkers. Soms overkomt je iets waar je niet op rekent. Zo hadden de collega’s in de