‘Nee juf, dat is een zonnekoekje’, zei een klein meisje in mijn allereerste klas in Hattem. En ze wees een lieveheersbeestje aan. Ik dacht dat iedereen dat mooie kevertje met zijn rode schild met zwarte stipjes zo noemde, maar intussen

Zo zag het Herstellingsoord er uit. Van een paar lieve zusters kregen Diny en ik meer dan 60 jaar geleden een klein zilveren meizoentje aan een zilveren kettinkje. Diny heeft het nog, de mijne is verdwenen.Op deze plek woonde vroeger

Vlakbij de Haar, je zou kunnen zeggen in onze achtertuin, stond het Herstellingsoord De Decanije. Het van Hasseltpaviljoen was hier een onderdeel van.

Dit zou zo maar het weiland kunnen zijn tussen de Haar en de spoorlijn. Ik herken alleen de paardjes niet, maar ja… in 1938 was ik er ook nog niet. Bij de Haar stonden er bramen in de spoorsloot. Die

Het EMPO-fietsplaatje van de fiets van Oom Jaap Harwig werd gered en wordt gekoesterd door Wim Harwig in Vlissingen.

In 1913 begonnen dhr Emsbroek en Poesse met een rijwielhandel. Vandaar de naam EMPO- de EM van Emsbroek en de PO van Poesse. In 1936 werd de eerste bebouwing van deze EMPO fabriek opgeleverd en heeft men hier jarenlang fietsen

De familie Bijenhof op De Haar. ± 1928/ 29 Wat was dat vroeger makkelijk met namen verzinnen voor de kinderen. Je nam gewoon de namen van de grootouders, meestal eerst van vaderskant, dan moederskant, weer terug naar vaderskant enz. Soms

Er is een aanvulling van Ben Wagenvoort op een aanplakbiljet op de foto van JW Albers 3– zie 16 februari.

Ik heb het altijd een mooie naam gevonden, de meisjesnaam van onze opoe Heintje Bijenhof – Barmentloo. Dat loo , wist ik, betekent bos. En verder leek het mij een wat chique naam. Ze had dan ook bij rieke luu

Voor de toen aanwezige auto’s in het dorp had Kuypers voldoende benzine in voorraad.