Op et peerd en veur de stortekarre. Ook dit was vast en zeker een zondagmiddag met veel Groot Nuelendjes in de buurt. Zowel het oldershuus van Hendrik Jan als van Jo (de Boskamp) waren dichtbij.

Nanny heeft intussen ook haar intrede gedaan in de familie en is een dankbaar onderwerp, helemaal met het ponyveulen in haar armen.

Vooruit, de Doberman mag ook meedoen. Wel een bijzonder plaatje.

Dit is de titel die bij deze foto stond.En oog voor het bijzondere was de Groot Nuelends niet vreemd. Ze wonen intussen niet meer op Top maar aan de rand van Vorden, ook mooi!Verschil kan er wezen zo te zien…

En wie maakte toch die mooie kar. Is niet alleen voor de melkbussen, zie ik….

Een tweeling bij een koe is altijd bijzonder. Ik denk dat Reini het meeste boerenbloed heeft en zie ik altijd met koe of paard in de weer. Joop en Wim zijn de techneuten van de familie.

Na het overlijden van tante Jo kwam er in een oude melkbus een schat aan negatieven en foto’s tevoorschijn. Het geeft een inkijkje in haar leven en dat van het hele gezin, een warm gezin. Leuk is het om te

Dit is vast op een bruiloft van één van de kleinkinderen. Voor zijn begrafenis had hij bedacht dat hij in de goedkoopste ruwe vurenhouten kist begraven wilde worden, indien mogelijk en dat we allemaal maar een bloem in ’t knoopsgat

foto: Opa in gesprek met ome Hendrik Jan Groot Nuelend. Familie en vrienden Johan Eggink was een begenadigd mens. En daarover is hij tot op de laatste dag van zijn leven verwonderd geweest. Wie ben ik, vroeg hij zich voortdurend

In het mandje van opoe zat ook de toespraak van ds Barnard, een goede vriendin van opa, die ze hield bij zijn begrafenis in 1974. Lang geleden gaf ik dit al weer. Ik vind het nog steeds de moeite waard