Net een jaar geleden was Mark druk met het opknappen van mijn keetje. Wat was ik daar blij mee. Hier legt hij er de laatste hand aan. Fris groen, lichtblauw en de kozijntjes wit.

Na het werk even lekker in de stoel bij het achterraam. En dan praatten we even bij. Dat was mijn momentje.Deze foto maakte ik eind oktober 2016. Ik denk dat veel van jullie hem zo zullen herinneren.

Als het om bomen ging was Mark altijd paraat. ‘Boompje omhalen, pap? Laten we dat maar meteen doen’. Ik heb altijd bedenkingen. ‘Waorumme mot den daor weg. Steet mien niks in de weage’. Elke boom is er één hè? Maar

Even wat minder koud. De bladeren zitten weer aan de boom en de zonnebril doet goede diensten en natuurlijk is Queeny ook van de partij.

Als Mark aan één ding een hekel had, dan was het wel kou. En op winterse zaterdagmiddagen aan het Drenthinaveld kon het wel eens raak zijn. Daarvoor had hij zijn outfit aangepast met een dikke muts, sjaal en handschoenen. Och…

Dit was een vertrouwd beeld bij Drenthina. Mark en Queeny aan de kant bij de wedstrijden. Vaak waren er liefhebbers die met Queeny wilden spelen en Queeny vond het allemaal best, een heel sociale hond net zoals zijn baasje was.

De wedstrijd tegen Germanicus wonnen ze met 2-1. In het verslag van de wedstrijd werd Mark neergezet als matchwinnar maar op deze foto lijkt hij het duel te verliezen van Coevordenaar Robert Herder. De beide doelpunten werden door Mark gezet.

Toen zijn voetbalcarriere bij FC Emmen niet wat werd door blessures ging Mark al snel bij de plaatselijke Voetbalclub SVBO aan het werk( vanaf 1993. Zij waren heel blij met hem en uit die tijd zijn er hele plakboeken bijgehouden.

Het was een leuke plek om even op bezoek te gaan. Hier zijn Bertus en Marijke met de kinderen gearriveerd. En wat is er leuker dan samen onder de buitendouche. Het water loopt er zo van de berg af ins

De thuiskomst na onze vakanties had een eigen ritueel. Wim begon altijd onderweg al: ‘Straks als we thuiskomen… eerst uitpakken’. Even later terwijl hij een blik op mij wierp: ‘Niet eerst de post doorspitten’. Hij kende mij al langer. Ik