Morgen gaat het gebeuren. Om kwart over 1 worden we verwacht bij Cruise Canada om de camper op te halen.  Onze eerste stop zal zijn bij Crowsnest Pass, een eind ten zuiden van Calgary en vlak aan de grens met

Het begint al aardig te wennen hier. We ontbijten op ons gemak en na de koffie gaan we er op uit. Denk niet dat je hier in een stief kwartiertje ergens bent. Het landschap krijgt onderweg wat meer bebossing. Dan

Het is even een heel spektakel wanneer we met z’n zessen mèt hond naar Fred en Gera willen. Ik heb het over 2010 tijdens onze trip met Ben en Niesje naar Canada waar Henry en Tonny 6 jaar woonden, dichtbij

Twee geloven op één kussen, daar slaapt de duvel tussen’, is een uitdrukking, maar daar merkten we bij ons thuis en in de buurt niks van. Bij ons op “De Boomgaard” gingen we zondags naar verschillende kerken of geloofsgroepen. Zelf

Ik kom een herinnering tegen aan oom Bram. Al zag ik hem niet zo vaak, ik heb mooie herinneringen aan deze unieke en originele oom. Zo was er ineens dat telefoontje “Dag Hetty”, klonk een zachte en melodieuze stem in

Garregie In de tijd van mijn verkering met Wim leerde ik ook de buren aan de Dorpsweg kennen. Tegenover moeder Siet en de jongens woonde buurvrouw de Haan. Ik weet niet goed meer of haar man Wolter nog leefde. Maar

Al even terug kreeg ik een vraag: Geachte mevrouw. In mijn studietijd heb ik een gedicht gelezen met als titel “Het varken van de Wildenborgh”. Ik heb het idee dat de titel juist is, hoewel mijn studietijd ver achter mij

Toen we eens in Zuid Limburg kampeerden kwamen bij Wim de herinneringen boven. Lang geleden, voordat Wim echt de zee op ging werd er met de vrienden een vakantie gepland. Ze gingen op de fiets naar Zuid Limburg. Ik weet

Er werd me zomaar een foto toegestuurd door Harry Jansen, ook wel de wandelmeester van Vorden genoemd. Hij is op de Kranenburg opgegroeid, het kerkdorp dichtbij Vorden. Hij wist dat ik familie van de Egginks op de Jager ben en

’t Is ’n eersten en  ’n laatsten was het wat Willem zei toen hij kwam vertellen dat er een jonge zoon geboren was op ’t Hissink. Tante Dine en ome Gert Kornegoor hadden na jaren wachten eindelijk hun zoon in