Wim loopt er even uit. ‘Ik loop effen naor Jans, zien hoever ik kom. Anders bel ik wel en mag ie mien ophalen’. ‘Kiek maor of ze d’r bunt, noe kan et nog’. Jans en Geesje komen ook bijna nergens

Twee van de dochters van Hendrik en Bartje Eggink gingen het klooster in, beiden vertrokken naar het zuiden van het land. Het was een feest als ze een voor een bezoekje thuis kwamen op de Jaeger. De brieven die opa

Zo zien de meisjes van toen er uit in hun gewone kleding.Marietje Huls, Josefien Eggink en Diny Heuvelink.

Zo’n feestelijke dag wordt natuurlijk vastgelegd voor later.De bruidsmeisjes van l naar r. Diny Heuvelink, Mieske Heuvelink, Josefien Eggink en Marietje Eggink. Mieske is nu Mia en de oma van Stefan Haarman die me de foto’s en de teksten erbij

De oma van Stefan Haarman weet het allemaal nog. Zij was de jongste in het gezin van de broer van tante Bartje, Bernard Heuvelink.De bruidjes van een processie van de St Anthoniuskerk op de Kranenburg.Bovenste rij van lnr. 2e Marie

Stefan Haarman weet het precies. Oma Mia (Haarman- Heuvelink) vertelde het zelf. Hier is tante Bartje bij hen op bezoek in de polder en dat kleine knulletje op de achtergrond is Jos Haarman, de vader van Stefan.

Er werd regelmatig over tante Bartje gepraat binnen de familie. Allemaal even positief, ze was geliefd. Ik heb haar zelf nooit ontmoet, jammer.Wat een voorrecht was het om zo’n opoe in huis te hebben. Je kreeg geen toestanden om toeslagen.

Stefan heeft het precies uitgezocht samen met zijn oma Mia die nog leeft. Het trof mij dat ome Hendrik begraven is op de dag dat onze vader Hendrik Jan Eggink overleed- 9 januari 1946. Het moet voor opa en opoe

Stefan Haarman is net zoveel familie van tante Bartje en ome Hendrik Eggink van de Jaeger als ik maar dan aan de Heuvelinkskant, hij neemt mij aan de hand mee naar het R.-k. gebeuren en feestelijkheden in dit deel van

In de tijd van mijn verkering met Wim leerde ik ook de buren aan de Dorpsweg kennen. Tegenover moeder Siet en de jongens woonde buurvrouw de Haan. Ik weet niet goed meer of haar man Wolter nog leefde. Maar buurvrouw