Waarschijnlijk een van de logeetjes. ‘Hol em de stat mor efkes vaste’, zal ome Jan ezeg hebb’n, ’t is een lastpak dissen’. En zo was et gewoon, niks gezelliger as biej ome Jan en tante Jantje op de boerderieje.

Efkes koffiedrinken op ’t earpelland biej Jan en Jantje op de Bosheuvel. Jo en Hendrik Jan bunt der biej en helpt ok een handje met.

Opa Eggink was biej ons altied opa uut Barchem. Opa Bieënhof was gewoon ‘onze opa’. Dee wonen biej ons, eerst op de Haar en later gingen opoe en opa met naor de Boomgaard Zo geet dat aj d’r meer hebt.

Ook dit gedicht is bewaard gebleven. Het zat in het fotoboek van de 40 jarige bruiloft van Jan en Jantje. En zoals vaak bij zo’n gelegenheid was er een optreden van de jongelui, in dit geval van de neven en

Ook dit stukje had ome Jan uit de krant geknipt in 1985. Het sprak hem aan. En mij ook. Je moet wel een beetje met het Achterhoeks overweg kunnen. Ook de foto komt uit de oude doos van tante Jantje,

Dit was de kop voor het stukje uit de krant dat ome Jan een plekje gaf in een van zijn plakboeken. Zijn vroeger buurmeisje uit de Wildenborch, Anneke Rossel ,had in de nieuwbouw van Vorden een mooie wilde plantentuin laten

Een krantenartikel van 18 mei 1988 trok ook de aandacht van ome Jan. Bij hen in de buurt aan de Wildenborchseweg werd bij Koning een tweeling veulens geboren, een hengst- en een merrieveulen. Sandra en Patrick showen dit drietal vakkundig.

Deze foto ontdekte ome Jan in de krant met de oproep waar deze werkplaats toch geweest kon zijn. Jan wist het. Bram had hier gewerkt in de werkplaats van Willemsen in Verwolde. Hij werkte hier van 1938 tot 1942 toen

Zomaar in één van de plakboeken van ome Jan Eggink kom ik een krantenknipsel met een foto van De Haar tegen onder het kopje: foto’s van toen. Inderdaad de boerderij staat er niet meer maar wel is er de straat

Efkes uutrusten. De maaiers zitten apart en de bindsters rusten ook. Ze zeggen toch dat twee bindsters één maaier kan bijhouden? Deze foto zat bij de foto’s van Gotink op de Brandenborch. Jazeker, nog steeds uit de ‘oude doos van