Stavanger. Die avond stranden we voor de laatste veerpont. De rij is erg lang en we zoeken een eet- en slaapplek. Terwijl Elly en ik pannenkoeken bakken, zoekt Wim een plek voor het tentje, maar dan gaat de groep toch

De volgende morgen regent het licht. Wim waagt zich… nu in zwembroek… toch in de rivier, de held. Het meidententje wordt snel afgebroken en na het bekende jam- en Duo Penotti-ontbijt gaan we terug naar Fläm om per trein een

Camperen is ook vermoeiend als je zo de hele dag een beetje door hebt meegehobbeld. De één na de ander valt in slaap.‘s Avonds in Fläm rijden we voorbij de camping naar een plek aan het water. Er wordt eindelijk

Wim ontdekt een prachtige badkamer onder de brug! We vertrekken naar de Buaglacier. Dat wordt 1,5 uur flink klimmen over wiebelende bruggetjes over snelstromend water en touwen met knopen er in waaraan je je naar boven moet trekken. Maar ja….

De Lysefjord met de Hilde Baudine en de Golden Griffin. Onze schipper is geen prater, maar de groepen moeten toch ingedeeld worden. Er volgt werkoverleg! De bedoeling is dat één groep drie dagen met de camper door Noorwegen trekt terwijl

“Hebben jullie de mensen uit de auto nog gezien aan boord. Jan Dirk is niet op komen dagen”! Jaap snapt er niets van de volgende ochtend, maar niemand van ons heeft ze gezien.Buiten Kristiansand wachten we tevergeefs op de auto

De "grootste camper van Nederland"? Of er een bus leegloopt. Om 10.50 arriveert de camper plus een personenauto, 15 man in totaal. We maken kennis met onze reisgenoten, zwaaien Mark uit … en ons avontuur begint.Bij gebrek aan een café

Mark wacht samen met ons aan de grens bij Nieuweschans! Wat was het een prachtige folder en wat zijn die Noorse fjorden toch mooi. Het avontuurlijk zeezeilen en een aardige schipper Jaap met z’n schitterende video daar op die vakantiebeurs

Diny bij de kroonmerrie Jonita met Zonneke Niet alleen oom Herman, maar ook pa was trots op z’n koeien èn paarden. Met zorg werden de kalveren van de beste koeien uitgezocht om aan te houden. De paarden behoorden tot het

Harold, Berdina en Charlie in de herfst van 1943. Een jaar of 12 geleden kwam uncle Herman nog eens naar zijn roots in Nederland samen met neef Harold die we ook nog nooit gezien hadden. Het voelde echt als familie.