Dat er zo rogge gemaaid kon worden was al een hele vooruitgang. In begin jaren 50 kwam er een grotere voor in de plaats waar de garven gebonden en wel uit kwamen. Ze moesten nog wel efkes an de gaste

Zo ging het vrogger, met de zicht. Met een haok werd een busken rogge gepakt en pats.. met de zicht afgemaeid.Toen d’r al met peerd en maaier gemaeid werd, mossen toch de kanten op disse manier nog gemaeid èn gebonnen

Zomer +/- 1950, roggeoogst. Je ziet het niet meer. Wanneer de boeren er een dag op uit zijn omdat hun land wat ver van huis is, nemen ze zelf brood en drinken mee. Vroeger was het familiewerk. Iedereen hielp mee

Deze foto van de school zal waarschijnlijk uit 1952 of ’53 zijn En.. er staan 4 nichtjes van me op en een neef. Vooraan 4e van rechts Heintje Bijenhof en rechts naast haar Anneke Berenpas van ‘de Prinsenhoeve’. Op de

In 1963 bestond de Prinses Julianaschool in de Wildenborch dus 60 jaar. Deze foto had Henk Braakhekke nog in zijn bestand. Dit is de school waar ik de eerste 2 weken van mijn onderwijscarriere doorbracht in augustus 1962. Ik vierde

Mr Brants nam het voortouw en er kwam een Vereniging voor Chr. Nat. Onderwijs waarvan hijzelf de secretaris werd.Op 1 september 1913 werd deze Prinses Julianaschool voor C.N.O. geopend en kon Herman Eggink en alle anderen hier verder onderwijs volgen.

Het zal omstreeks 1912 geweest zijn dat Mr Brants van het kasteel de Wildenborch een paar jongens achterop kwam met zijn rijtuig die in de regen vanaf hun school in Vorden naar huis liepen. Herman Eggink was één van hen.

De politie is je beste vriend is ons altijd verteld. Ook een verdwaalde zwaan wordt even de goede weg gewezen, wèl met een flinke tak in de hand om hem de goede richting op te krijgen. foto: Henk Braakhekke [i]The

Het was even goed kijken toen deze foto te voorschijn kwam. De mededeling van Henk Braakhekke erbij was:’Dit is de zagerij van je vader op het Medler". Die zagerij was al overgenomen door de heren Ribbers en Klein Brinke, maar

Ook later wanneer ik met de trein vanuit Hattem kwam, ging ik steeds bij tante Hermien en oom Sjoerd aan, je kon er altijd even naar huis bellen of een fiets lenen. En je kwam niet weg zonder een kopje