Maar niet te völle… want… Het zal wel aan mij liggen, maar het schrijven in de Hattemer streektaal is wel erg ingewikkeld om te volgen voor een niet Hattemer. Daarom heb ik het volgende verhaaltje uit Heemkunde Hattem maar omgezet

Gerrit en Wilhelm bij ons aan de karbonade. Af en toe reageert neef Wilhelm op een stukje op Facebook, ja daar hou ik me ook al mee bezig al zijn het vaak dezelfde onderwerpen als hier. Hij reageerde op bosbaas

Tijdens de bezetting 1940-’45 en de daarin voorkomende razzia’s waren Hattemers die gevaar liepen als bosarbeiders aan het werk.Na de 2e W.O. stond er praktisch geen boom meer in het bos en moest er weer flink worden aangeplant. Toen de

Johannes Wildeman in zijn jonge jaren met een van zijn honden. Het waren niet alleen herdershonden zo te zien. Dit lijkt meer op een groot soort poedel waarvan wij er ooit ook een hebben gehad, via neef Gerrit. Jammer genoeg

De Dijkpoort zoals de Hattemer schilder J.W. Liefers hem in het voorjaar van 1959 zag. Het kan natuurlijk verbeelding zijn, maar het lijkt me toch dat het Achterhoeks heel wat makkelijker te lezen is dan het Hattems. De klank die

De markt in Hengelo G was bekend als een gezellige gelegenheid om mensen te ontmoeten en paarden te zien. Pa ging er altijd heen en wij ook. Op de Achterhoekse Spreukenkalender kwam ik dit stukje tegen van Eddy Geurtsen en

De kerk van Bronkhorst. Deze komt uit het bundeltje: In en umme BronckhorstRiemelerieje van Willemien Bosch- Wentink. [i]Wat van ver kump… Ze hadden al sinds jaorenIn ’t zelfde darp ewoondMor nooit nog veur mekanderBelangstelling getoond Mor toen die blonde PleuntjenEen

Derde klas van de Kweekschool. Ik sta in het midden met het lichte vest en naast mij Grada die hier het praten niet kan laten. Aad is er niet bij, zeker vergeten…. Het stukje dat ik op 6-12-2009 plaatste. Grada

Het was een klas met uiteenlopende figuren op de Kweekschool voor onderwijzers in Doetinchem, zoals het toen heette. Niet alleen wat betreft de karakters maar ook hun geografische achtergrond. Ze kwamen vanuit de hele Achterhoek en Liemers, van Gelselaar tot

Soms komt er iets boven water waarvan je vergeten was dat je het had. Toen Jos en Margo op de Boomgaard hun huis aan het inrichten waren kwamen er na 55 jaar een paar schoolschriftjes van mij te voorschijn. En