Weblog2

Effen een paar beume….
Maar niet te völle… want… Het zal wel aan mij liggen, maar het schrijven in de Hattemer streektaal is wel erg ingewikkeld om te volgen voor een niet Hattemer. Daarom heb ik het volgende verhaaltje uit Heemkunde Hattem maar omgezet

Naar de bos…
Gerrit en Wilhelm bij ons aan de karbonade. Af en toe reageert neef Wilhelm op een stukje op Facebook, ja daar hou ik me ook al mee bezig al zijn het vaak dezelfde onderwerpen als hier. Hij reageerde op bosbaas

Bosbaas Wildeman 2
Tijdens de bezetting 1940-’45 en de daarin voorkomende razzia’s waren Hattemers die gevaar liepen als bosarbeiders aan het werk.Na de 2e W.O. stond er praktisch geen boom meer in het bos en moest er weer flink worden aangeplant. Toen de

Bosbaas Wildeman 1
Johannes Wildeman in zijn jonge jaren met een van zijn honden. Het waren niet alleen herdershonden zo te zien. Dit lijkt meer op een groot soort poedel waarvan wij er ooit ook een hebben gehad, via neef Gerrit. Jammer genoeg

Hattemer zegswijzen
De Dijkpoort zoals de Hattemer schilder J.W. Liefers hem in het voorjaar van 1959 zag. Het kan natuurlijk verbeelding zijn, maar het lijkt me toch dat het Achterhoeks heel wat makkelijker te lezen is dan het Hattems. De klank die

De Hengelse Markt
De markt in Hengelo G was bekend als een gezellige gelegenheid om mensen te ontmoeten en paarden te zien. Pa ging er altijd heen en wij ook. Op de Achterhoekse Spreukenkalender kwam ik dit stukje tegen van Eddy Geurtsen en

Vooruit nog eentje…
De kerk van Bronkhorst. Deze komt uit het bundeltje: In en umme BronckhorstRiemelerieje van Willemien Bosch- Wentink. [i]Wat van ver kump… Ze hadden al sinds jaorenIn ’t zelfde darp ewoondMor nooit nog veur mekanderBelangstelling getoond Mor toen die blonde PleuntjenEen

’t Jammerhöltjen
Derde klas van de Kweekschool. Ik sta in het midden met het lichte vest en naast mij Grada die hier het praten niet kan laten. Aad is er niet bij, zeker vergeten…. Het stukje dat ik op 6-12-2009 plaatste. Grada

In en umme Brockhorst
Het was een klas met uiteenlopende figuren op de Kweekschool voor onderwijzers in Doetinchem, zoals het toen heette. Niet alleen wat betreft de karakters maar ook hun geografische achtergrond. Ze kwamen vanuit de hele Achterhoek en Liemers, van Gelselaar tot

‘Mijn zolder is net een museum…’
Soms komt er iets boven water waarvan je vergeten was dat je het had. Toen Jos en Margo op de Boomgaard hun huis aan het inrichten waren kwamen er na 55 jaar een paar schoolschriftjes van mij te voorschijn. En