Het kleinste stadje van ons land. Ik geleuve da-k mien maor es gao opbergen( naor bedde gaon) Gien kwaod zo groot As een huus vol kinder en gien brood De ogen lös of de knippe lös( als je niet te

[i]Unieke eenvoud Ik ga vandaag een Burton bouwen,Op zich natuurlijk niets unieksEn absoluut niet voorbehoudenAan dubbeldoorgeflipte freaks Het is zo simpel als de pieten,Je kunt het bijna op de tast.Al kijk je er nog zo geleerd bij,Je draait alleen wat

Bij de haard En op deze wieze bun’k begonnenMet mien eerste vriejerie. ‘k Sleppen dan mien muuje beneLangzaam oaver straot en stene.‘k kwam gelukkig bi-j ons huus an eland ‘k Mos toen met mien verstand nog es bezinnenWa-k noe wieter

Soldaat begin vorige eeuw. Letst toen ’t zo onmeundig reagenenMosse wi-j in de kazerne hierDat gekoeieneer verdragen:Knielen liggen… een kwartier.Toen de porporaal op ’t lesteEt sein gaf um weer op te staonWas dat zo makklijk niet edaon.‘k was al umtrent

Een korporaal omstreeks 1900. He’j ok deur dat ‘r in dee tied nog gien engels woord of een afleiding daorvan te vinnen is, wel wat franse. Opa gebruuken zelf ok wel franse weurdjes…. invloed uut de franse tied van 100

Opa Bijenhof met Koos bi-j de [i]Kroeseboom[/i] aan de Zutphenseweg in Vorden tegenaover Poese–i-j wet wel- met een karre vol knollen, zon betjen umme 1948. Net as [i]Hans Knol [/i]dat opa ons veurdroeg veur wi-j in onze hansopjes naor bedde

Tijdens een klassenweekend in Velp werd er zaterdagsavonds muziek gemaakt door Gerrit en Henny. Dat dhr Kruithof ondoorgrondelijk was is mij wel bekend. Hij stimuleerde me om opa’s gedichten: [i]Hans Knol en Wat za’k mien Truuken schrieven [/i]voor te dragen.(–zie

Een artikel uit De Prins van 11 mei 1912 ter gelegenheid van de inwijding van de Groen v. Prinsterer Kweekschool in Doetinchem. Dit krantenknipsel is te koop bij de veilingsite voor verzamelaars QOOP en is ingezet op € 3. Natuurlijk

Ik ben vergeten hoe onze leraar Nederlands heette op de Groen van Prinsterer Kweekschool, maar weet wel dat hij erg geïnteresseerd was in de gebruiken in de Achterhoek. Toen hij van ons hoorde over de gebruiken van het brood wegen

Dit Burton gedichtje is wel heel beeldend. Ik zie nu opa Gerrit heel voorzichtig voetje voor voetje door Zelhem rijden, misschien nog even een stukje over de Zelhemse enk richting Hengelo. "Toe maar opa, er komt niks aan", zegt één