Herinnering– Dat werd een rustige Pinksteren…zo’n 12 jaar geleden. ‘Mis ie ok wat?’, hoorde ik. Ik was nog niet helemaal wakker, maar Wim stond al naast zijn bed en keek uit het raam. Ik kon met mijn nog duffe brein

Ik kom ineens deze foto tegen van een sinterklaasviering bij Stork en herinner me de mail van zijn jongere collega uit die tijd: Arie van Dooren. Terwijl ik een foto aan het zoeken was van de Machinistenschool, ooit door Wim

Net as et gedicht ‘Hans Knol ‘dat opa ons veurdroeg veur wi-j in onze hansopjes naor bedde ebrach werden, kennen opa ok het lange soldaotengedicht van ‘Wat za-k mien Truuken schrieven’, kats uut de kop. In 1961 hef e mien

Wim komt uit een familie van uitvinders… . Wim, Piet en Ben zijn de praktische oplossers en Henry meer de theoretische. Moeder van der Kolk was trots op haar handige jongens- mien venten-….vooral op Ben, die zag ze het meest

In het Bakkerij Museum heb ik al eens horen vertellen hoe de naam Hattem ontstaan zou zijn. Het is de 18e eeuwse legende van de duif.De burgemeester had mooie duiven waarvan er op een dag eentje weg vloog. Hierdoor was

De tijd staat niet stil. Zelf ben ik al bijna 20 jaar klaar met mijn leven voor de klas, Wim was het al 23 jaar van zijn werkzame leven aan boord, de Staalkat, Stork èn Holvrieka… en we hebben er

Er is in onze familie van de Boskamp oneindig veel bewaard en met de mogelijkheden van deze tijd kun je het ook digitaal verspreiden. Zo kom ik af en toe iets tegen waarbij ik een glimlach niet kan onderdrukken. In

‘Ie wet wel.. van ’t Helderboom. Die mensen hadd’n zelf gien kinder, maor as t-r snee lag ging e wel met ’t peerd en de slee een pad maken dat de kinder uut de buurte naor schole kon’n. Henk Braakhekke

Zicht op Hattem vanaf de Geldersedijk  Door J.H. Wijsmuller (Amsterdam, 1855 – 1925).Vanuit zijn woonplaats Amsterdam reisde Wijsmuller het hele land door. Steeds opnieuw zocht – en vond – hij mooie plekken om vast te leggen. Dat is goed te

Een oude foto uit een serie van Henri van der Vosse. Je ziet nog hoe de boeren in het stadje Hattem zelf woonden terwijl ’s zomers de koeien in de uiterwaarden, op Homoet, liepen. Zo werd het hooi en de