De meeste verhalen op deze website zijn van mijn hand en brein, maar soms kom je iets tegen van een andere schrijver waarbij je een glimlach niet kunt onderdrukken. De baron van de Wientjesvoort was een bijzondere verschijning. Hij werd

En daar gingen ze in hun Klemm… het echtpaar Amman, op weg naar huis in Zwitserland.

Het miniatuurmodel van de Klemm 35D dat Joop voor Bram maakte en dat nu in Zwitserland is bij Werner Amman. Prachtig. Opa zou trots geweest zijn . Joop heeft zijn genen, net als Anton, Charlie en ik denk ook Wim

Bram nog even op de foto met Frau Amman in Lelystad voor vertrek naar Zwitserland.

Bram had nog een paar foto’s uit 1944 van zijn gastgezin in Zuid Duitsland: de fam Hüfner. Toen Bram ze probeerde op te zoeken was alleen de vrouw nog in leven. Ze hadden een mooie ontmoeting, herkenden elkaar direct.

Joop had denk ik van ons allemaal het meeste contact met onze oom Bram. Ze hadden ook dezelfde interesses, net als ook Anton Voortman. Af en toe komt Joop met een herinnering aan wat Bram af en toe vertelde.Bram had

Sjoerd r. en Berend waren vrienden. Ze deelden de liefde voor de motor en waarschijnlijk nog veel meer.In de jaren voor hij trouwde met zijn grote liefde Hermien Bijenhof maakt hij met Berend een tocht op de motor door Engeland

schriever onbekend- door mij vertaald uit het Drents in het Achterhoeks. ‘A’k vrogger vekansie hadde van schole, ging ik altied naor mien ome Jan en tante Zwaantje’, zei opa. En hee kek dreumerig in de wiedte, net of e daor

Ik kan ’t niet laóten… as ik dee prachtige roodbonte beeste bi-j Haaring in de weie zee lopen, zie ‘k de stal op de delle van vrogger weer veur mien waor de 10 roodbonte melkbeeste mooi op een rieje stonnen

Soms bedenk ik me dat het 100 jaar geleden heel anders was toen onze ouders opgroeiden. Er was nog geen echte huishoudschool maar er waren wel naailessen, avondschool voor de verschillende vakken zoals wat later op een LTS. Mijn vader