Meteen toen ik dit hobbelpaard zag wist ik het. Die zag ik ook bij ons op de Haar. Wat zeg ik? Ik moet er zelf in gehobbeld hebben.

Een allereerste uitvoering van een werkbank.

De poepdoos zoals die op de Lebbenbrugge nog te zien is. Op de Boomgaard hadden we een vergelijkbaar toilet naast de kalverstal. Het was een lange gang, wel keurig gewit met aan het eind de bekende plank met gat en

Vroeger gingen we in de 5e klas van de lagere school naar het Achterhoekse Openlucht Museum de Lebbenbrugge. Behalve een boerderij had het ook de functie als tolhuis. Wilde je de weg vervolgen dan moest er betaald worden. Hoeveel? Dat

De proefdruk van Brieven uit Barchem wordt ook hier al bewonderd.

‘Hé, dat hef tante Hanna nog emaakt’, merkt Erna op als we met het pakketje aankomen. ‘Ja, die kon dat goed’. Hanna was degene die heel mooi kon naaien. De hele familie heeft er baat bij gehad, want er werd

[i]Enkele stukjes uit Brieven uit Barchem. Zo heb je een idee hoe breed het schrijven is in dit geheel van brieven.[i]Onze bet- betovergrootvader schreef in 1904: Als ik dood ben koomt gij; maar daar heb ik dan niets aan. Daarom

De proefdruk is er van ‘Brieven uit Barchem’. Peter Koers en ik zijn er heel tevreden over. Nu kan er nog een laatste correctie over en dan wordt het gedrukt. Het is in een mooi A4 formaat, 82bladzijden. Van alle

Ik was een beetje een wilde toen ik nog klein was. Altijd had ik ergens een schram. Was ik weer ergens opgeklommen en gevallen. De herinneringen van mijn kleutertijd zijn er nog: die vreselijke tandarts, ja en ook altijd blauwe

Veel oude brieven zijn bewaard gebleven in de Egginksfamilie. Dat is vooral te danken aan tante Jo, Hanna en Jantje. Ook de brieven die opa stuurde aan de zusjes Eggink van de Jaeger die als kloosterzuster hun leven invulling gaf