Weblog2
Truuken
Net as et gedicht ‘Hans Knol ‘dat opa ons veurdroeg veur wi-j in onze hansopjes naor bedde ebrach werden, kennen opa ok het lange soldaotengedicht van ‘Wat za-k mien Truuken schrieven’, kats uut de kop. In 1961 hef e mien
Mien venten
Wim komt uit een familie van uitvinders… . Wim, Piet en Ben zijn de praktische oplossers en Henry meer de theoretische. Moeder van der Kolk was trots op haar handige jongens- mien venten-….vooral op Ben, die zag ze het meest
Hattemer duifjes
In het Bakkerij Museum heb ik al eens horen vertellen hoe de naam Hattem ontstaan zou zijn. Het is de 18e eeuwse legende van de duif.De burgemeester had mooie duiven waarvan er op een dag eentje weg vloog. Hierdoor was
Met de VUT
De tijd staat niet stil. Zelf ben ik al bijna 20 jaar klaar met mijn leven voor de klas, Wim was het al 23 jaar van zijn werkzame leven aan boord, de Staalkat, Stork èn Holvrieka… en we hebben er
Opa’s reis…
Er is in onze familie van de Boskamp oneindig veel bewaard en met de mogelijkheden van deze tijd kun je het ook digitaal verspreiden. Zo kom ik af en toe iets tegen waarbij ik een glimlach niet kan onderdrukken. In
Van ’t Helderboom…
‘Ie wet wel.. van ’t Helderboom. Die mensen hadd’n zelf gien kinder, maor as t-r snee lag ging e wel met ’t peerd en de slee een pad maken dat de kinder uut de buurte naor schole kon’n. Henk Braakhekke
Zicht op Hattem
Zicht op Hattem vanaf de Geldersedijk Door J.H. Wijsmuller (Amsterdam, 1855 – 1925).Vanuit zijn woonplaats Amsterdam reisde Wijsmuller het hele land door. Steeds opnieuw zocht – en vond – hij mooie plekken om vast te leggen. Dat is goed te
Hattem Kerkstraat
Een oude foto uit een serie van Henri van der Vosse. Je ziet nog hoe de boeren in het stadje Hattem zelf woonden terwijl ’s zomers de koeien in de uiterwaarden, op Homoet, liepen. Zo werd het hooi en de
… en een peerdentand…
‘Een vrouwenhand en een peerdentand die staot nooit stille’, is zo’n uitdrukking die pa wel eens placht te zeggen. Daar moest ik even aan denken toen ik deze foto eens goed bekeek. Ik denk uit 1944 of ’45. Opoe Eggink
Quakers
Ik herinner me dat opa Eggink zich ook verbonden voelde met de Quakers. Hij bezocht eens een bijeenkomst in Amerika toen hij moest wachten op het schip dat hem weer terug naar Nederland zou brengen. Het was een uur stil