De Lochemse Courant kwam met de volgende rectificatie: Ere wie ere toekomt. Na het plaatsen van het gedichtje over de vernieuwde bank aan de Lochemse weg, kregen we bezoek van Dina Eggink te Barchem onder de Wildenborch die ons verklaarde

Een vernieuwde bank Ten gerieve van het natuurminnend publiek besloot het bestuur van de VVV alhier toch de baldadig vernielde bank aan de Lochemse weg niet te doen wegnemen doch deze maar weer op te knappen.Boven de vernieuwde bank troffen

In de 30er jaren waren uitstapjes en een weekje vakantie nog niet zo gewoon voor jongelui op het platteland. Je moet soms creatief zijn, besloot Dina. Zo was ze al een paar keer met broer Jan, zus Mies en een

Een mistige zondagmiddag Het kwam door die dichte zware mistDat niemand van die vogelschaarDat er spelend huppelde op de wegZag het dreigende gevaar Vlakbij was de auto toen ze hem zagenVerschrikt en bang stoven ze wegZe zochten allen een veilig

Na het overlijden van Dina vonden de kinderen dit gedicht van Dina. Haar vader schreef het over in haar gedichtenbundel. Zondag Zondag, ’t is gelukkig zondagDe gansen dag van werken vrij,‘k Wil nu niet denken aan al ’t werkDat stapelt

Tante Dina l. met haar beste vriendin Anneke van Ark onder de noteboom. Ik zag meteen wat bekends aan haar. Ik zei dat toen tegen tante Jo "Oh", zei ze, "Zee is etrouwd met Willem Norde van de Wenneker en

Dina maakt er een raadseltje van. Dit is een aanvulling op het gedichtje over de Wildenborch. En noe wol i-i zeker wettenWee ik bun en hoe ik heetMo-i maor raon en mo-i maor vraogenNet zo lange, jao net zo lang

In de map met dierbare herinneringen van de Boskampfamilie die via de van Middelkoops boven water kwam, zat behalve de Nederlandse versie van Hermans Goals in Life, zoals hij ze ook noemde, ook een gedichtenbundeltje van Dina. Dina hield van

Er is nog een aanvulling van Herman op de laatste bladzijde, een soort terugblik naar het jaar 1930 en meteen een korte beschrijving van het vervullen van zijn idealen. Na 6 jaar in America en mijn huwelijk met Nettie was

Eindelijk Toen ik 14 jaar was begon ik er over dat ik naar America wilde, maar daar was moeder tegen. Mijn zusters werkten toen bij meest rijke mensen en verdienden goed, meer dan ik kon verdienen als knechtje. Ik moest