Na Hattem bracht Ben ons naar Zwolle en zette ons keurig af bij Museum De Fundatie dat pas heropend is nadat er een verbouwing plaats heeft gevonden. Ik was speciaal geïnteresseerd in het nieuwe werk van Jeroen Krabbé die behalve

Toen kwamen we bij de gracht die om het stadje loopt. We gingen er even op een bankje zitten voor we naar Ben en Niesje gingen. Wim heeft net een nieuwe mobiele telefoon waar hij druk mee is om wegwijs

En wat zien we daar naast de deur aan de achterkant van het Voerman Museum? Een beeld ter herinnering aan huisarts Dr Sypkens Smit die een belangrijke plaats had in de Hattemer gemeenschap. Toen ik indertijd in 1962 naar Hattem

De binnentuin tussen het Voerman- en het Anton Pieck Museum in de Hattemse binnenstad, een rustgevend plekje.

Er was veel te zien in het Voerman Museum en het Anton Pieck Museum er achter. Vooral de schilderijen met het gezicht op Hattem vanaf de Hoenwaard kan ik waarderen. Ook aan Daendels is een hele kamer gewijd. Tussen de

En hier woon’n van ’t Land en daor zat die hane…De vrach met heui kon maor net deur de steege. En dat heui ging daor baoven deur die loek’n.

De bovenwoning aan de Gasthuissteeg mèt balkon. Natuurlijk komen we tijdens zo’n tour de nostalgie er niet onderuit om door de Gasthuissteeg te lopen naar het geboortehuis van drie van de vier jongens, het beruchte balkon te bekijken waaraan Wim

‘Bij het marktplein in Hattem ‘Als hij straks begint te rammelen……’, zei Wim om grappig te zijn. We stapten bij in een al aardig volle lift in de Fundatie, het pas vernieuwde stadsmuseum in Zwolle. Het werd hem niet in

Uitgeraasd… voor even dan en struinen ze samen verder, beiden 5 maanden oud nu. Op de voorgrond zie je een ingenieus, door Alle bedacht, systeem voor een alternatief kampvuurtje in een trommel van een oude wasmachine. Het zwembad is intussen

Terwijl Jessie in het begin wat kleiner was dan Storm is ze nu flink gegroeid.

Donderjagers, die twee, Storm en Jessie

Het was de beurt aan Frank om een nachtje bij ons te logeren. ‘Ik wil wel graag leren vilten’, had hij al van te voren gezegd. Nou dat kan gebeuren want sinds verleden jaar ben ik weer in de greep

Wim kan er maar geen genoeg van krijgen om ’s avonds in het vuur te zitten staren. (Het is niet mijn taalgebruik -geen genoeg, maar ik heb het opgezocht. Niet genoeg en geen genoeg ergens van kunnen krijgen mag allebei.

Dit keer nog met z’n oude bril….en in z’n eigen huis. Daar stonden de beide heren, Wim en Rick, te kokkerellen in de keuken. Tegenwoordig is het Rick die tijdens zijn bezoekjes aan ons gaat koken met een van ons.